Jy ken seker dié ou grap. As twee Jode bymekaar kom stig hulle ‘n besigheid. As twee Duitsers bymekaar kom stig hulle ‘n ingeneursmaatskappy. As twee Afrikaners bymekaar kom stig een af. Dis erg genoeg dat Afrikaners hierdie reputasie het. Dis erger dat die Korintiërs dit gehad het (1 Korintiërs 10:1-17).
Die oproep tot eenheid (v.10)
Het jy al gehoor van die Van der Twis gesin? Jy sal hulle nooit sonder mekaar sien nie, maar hulle is altyd besig om te baklei. Uiterlik is hulle een gesin, maar innerlik is daar nie eenheid nie. So was dit met die Korintiërs.
Om te keer dat daar verdere verdeeldheid is het Paulus hulle nie beveel nie, maar langs hulle kom staan en hulle gesmeek.[1] Paulus noem hulle broers om te wys dat hy nie beter is as hulle nie (v.12-13) – hy is een van hulle. Paulus vermaan hulle nie in sy eie naam nie, maar in die Naam van die Here Jesus Christus. So wys hy weereens dat hy niks is nie; dat Jesus alleen belangrik is (v.12-13). Paulus het Matteus 5:9 ter harte geneem: “Salig is die vredemakers, want hulle sal kinders van God genoem word.” Paulus vra die Korintiërs om eensgesind en nie verdeeld te wees nie. Hulle moet verenig wees in dieselfde gesindheid en mening. Hulle moet innerlik en nie net uiterlik een wees nie. Die Grieks vir verenig [katartizo] word in Markus 1:19 gebruik van vissers wat hulle geskeurde nette regmaak. Die Korintiërs moet die skeuringe in die kerk regmaak.
In ons gemeentes moet ons dieselfde gesindheid en morele mening hê. Hoe sal ons dit regkry? Soldate wat teen ‘n gemeenskaplike vyand veg het nie tyd om onder mekaar te baklei nie. Laat ons daarom “in een gees vasstaan en, een van siel, saam stry vir die geloof van die evangelie” (Filippense 1:27). As God se kinders moet hulle dieselfde liefde hê (Filippense 2:2). As almal lief is vir Jesus en sy Woord, bou dit die eenheid. Om eensgesind te wees moet ons nederig wees. Wys my ‘n kerk wat verdeeldheid is, en ek wys jou ‘n kerk waar mense hoogmoedig is. Iemand kry nie wat hy wil hê nie en baklei daarom met ander (Jakobus 4:1-2). As jy ander bo jouself stel sal daar nie verdeeldheid wees nie (Filippense 2:3-4). Die leiers moet die voorbeeld hierin stel en ander in die gemeente dien. Jesus het gesê:
“Julle weet dat die owerstes van die nasies oor hulle heers en die groot manne oor hulle gesag uitoefen; maar só moet dit onder julle nie wees nie; maar elkeen wat onder julle groot wil word, moet julle dienaar wees. En elkeen wat onder julle die eerste wil word, moet julle dienskneg wees; net soos die Seun van die mens nie gekom het om gedien te word nie, maar om te dien en sy lewe te gee as ‘n losprys vir baie.” (Matteus 20:25-28). “As Ek dan, die Here en die Meester, julle voete gewas het, is julle ook verplig om mekaar se voete te was. Want Ek het julle ‘n voorbeeld gegee om, net soos Ek aan julle gedoen het, ook so te doen.” (Johannes 13:13-14).
Die nederige gesindheid van Christus moet in ons wees (Filippense 2:5). In Efesiërs 4:2-3 sê Paulus: “[wandel] met alle nederigheid en sagmoedigheid, met lankmoedigheid, terwyl julle mekaar in liefde verdra en ernstig strewe om die eenheid van die Gees te bewaar deur die band van die vrede.” God is een en daarom moet ons een wees: “Dit is een liggaam en een Gees, soos julle ook geroep is in een hoop van julle roeping; een Here, een geloof een doop, een God en Vader van almal, wat oor almal en deur almal en in julle almal is.” (Efesiërs 4:4-6).
As jy hoogmoedig is sal God jou weerstaan; as jy nederig is sal Hy aan jou genade gee (Jakobus 4:6). Vra vergifnis vir jou hoogmoed. Doen Bybelstudie en lees goeie boeke oor sonde en Jesus se kruisdood. Dit sal jou nederig maak en vir jou wys dat jy niks is nie en God se oordeel verdien. Alles wat jy het is genade.
When I survey the wondrous cross,
On which the Prince of Glory died,
My richest gain I count as loss,
And pour contempt on all my pride.
–Isaac Watts–
Iemand wat nederig is, is soos Jesus. Hoogmoed maak jou soos die duiwel.
Die verbreking van eenheid (v.11-12)
My kinders het laas Vrydag ‘n spanbou liedjie by ‘n atletiek byeenkoms geleer: ‘Sliding on a super tube... landing on cactus... we think your team needs more practice!... Sliding on a super tube... landing on daisy... we think your team is so lazy!’
Soos kinders by ‘n atletiek byeenkoms, was daar groepe in die Korintiër-kerk wat gedink het hulle is beter as die res. Mense uit Chloë se huis het vir Paulus hiervan vertel. Dit is skandelik dat die kerk se leiers nie vir hom gesê het nie, maar dit vir hom weggesteek het. Jaloesie en partyskap het in die gemeente geheers (v.11, 3:3-4). Die verskillende groepe het gesê: “Ek is van Paulus, en ek van Apollos, en ek van Céfas, en ek van Christus.” (v.12). Dit terwyl Jesus vir sy dissipels gesê het: “Maar julle, laat jul nie Rabbi noem nie, want een is julle leermeester: Christus, en julle is almal broeders. En julle moet niemand op die aarde julle vader noem nie, want een is julle Vader, Hy wat in die hemele is. Julle moet julle ook nie leermeesters laat noem nie, want een is julle leermeester: Christus.” (Matteus 23:8-10).
Die Paulus-groep het hom seker gevolg omdat hy heilig, nederig, intelligent was, en eenvoudig gepreek het. Die Apollos-groep het geroem omdat hulle leier welsprekend en opgelei was, en die Bybel goed geken het (Handelinge 18:24-28). ‘Petrus het vir Jesus gesien toe hy op aarde was, en is gekies om die leier van die twaalf te wees,’ het die Cefas-groep gesê.[2] Die Christus-groep het gesê: ‘Ons behoort aan die groep wat geen menslike leier het nie. Ons is trots daarop dat ons groep die beste is.’ Ek het onlangs ‘n blog gesien wat soos die Christus-groep is: mense wat daarin roem dat hulle aan geen menslike groep behoort nie.
Wat is Paulus se punt in hierdie verse? Moenie die eenheid verbreek nie. Hoe doen ‘n mens dit? Moenie met ander Christene stry of die kerk verlaat oor leerstellings wat nie sentraal is tot die evangelie nie. Ek praat van dinge soos detail verskille oor die eindtyd. Moet ook nie die kerk verlaat net omdat jy lus is vir ‘n verandering nie. Mense wat van die kerk of Bybelstudie af wegbly, omdat hulle gunsteling prediker of leier nie aan die woord is nie, versteur die eenheid.
Indien iemand soos ‘n ongelowige in sonde volhard, moet ons nie gemeenskap met hom of haar hê nie. So ‘n persoon moet uit die gemeente gesit word (5:9-13). As iemand valsheid verkondig moet jy hom aanspreek en van sy sonde probeer terugdraai (2 Timoteus 2:24-26). As hy nie luister nie, maar aanhou om tweedrag te saai, moet jy hom vermy:
- “En ek vermaan julle, broeders, hou hulle in die oog wat tweedrag en aanstoot veroorsaak teen die leer wat julle geleer het, en vermy hulle.” (Romeine 16:17).
- “Maar vermy dwase strydvrae en geslagsregisters en twis en stryery oor die wet, want dit is nutteloos en doelloos. Aan ‘n man wat partyskap verwek, moet jy jou onttrek ná die eerste en tweede vermaning, wetende dat so iemand op ‘n verkeerde pad is en sonde doen en selfveroordeeld staan.” (Titus 3:9-11).
- Wat rondreisende vals leraars betref sê 2 Johannes 9-11: “Elkeen wat ‘n oortreder is en nie bly in die leer van Christus nie, hy het God nie. Wie in die leer van Christus bly, hy het die Vader sowel as die Seun. As iemand na julle kom en hierdie leer nie bring nie, ontvang hom nie in die huis nie en groet hom nie. Want die een wat hom groet, het gemeenskap aan sy bose werke.”
Moenie paaie skei met ‘n mede-gelowige oor klein verskille nie. Maar as dit by leerstellings kom wat die evangelie direk raak is daar nie genade nie. Ons praat hier van mense wat byvoorbeeld sê dat God nie ewig of Almagtig is nie, dat Jesus nie God is nie, dat Jesus nie vir ons sondes gesterf het nie, dat Jesus nie liggaamlik uit die dood uit opgestaan het nie, dat die Bybel nie die Woord van God is nie, dat heiligheid nie belangrik is nie, dat die hemel en die hel nie regtig bestaan nie, dat Jesus nie weer gaan terugkeer nie. Indien die gemeente waaraan jy behoort aan hierdie leerstellings vashou, moet jy met die leiers praat. Indien dit lyk of hulle nie gaan verander nie, moet jy die gemeente verlaat. In so ‘n geval is jy nie besig om die eenheid van die liggaam te verbreek nie, maar skei jy jou af van ongelowiges.
Hoekom moet jy alles in jou vermoeë doen om nie die eenheid van die kerk te verbreek nie? Paulus antwoord: “Weet julle nie dat julle ‘n tempel van God is en die Gees van God in julle woon nie? As iemand die tempel van God skend, sal God hom skend; want die tempel van God is heilig, en dit is julle.” (3:16-17). Jesus het gesê: “wie nie teen ons is nie, is vir ons.” (Lukas 9:50). Iemand wat verdeeldheid bring tree op soos ‘n ongelowige (Galasiërs 5:20).
Die evangelie van eenheid (v.13-17)
‘n Paar jaar gelede het Iain Murray by ‘n konferensie gepreek. Die gehoor het applous gegee toe hy na die kansel toe opstap. Hy het die gehoor dadelik stil gemaak, omdat die eer Jesus alleen toekom. So het Paulus gedoen in die verse wat volg.
Paulus het die Korintiërs herinner dat Christus nie verdeeld is nie. Hulle was alreeds een in die Here. Dit was nie nodig dat hulle die eenheid moes skep nie – hulle moes dit net bewaar (Efesiërs 4:3). Jesus het hulle sonde op Homself geneem aan die kruis. Hulle moes Hóm aanbid en nie vir Paulus nie. Hulle is nie in Paulus se naam gedoop nie, maar in Jesus se Naam (Handelinge 2:38, Matteus 28:19). Hulle was dus met Hom verenig en nie met Paulus nie. Om dan ‘n menslike leier na te volg was sinneloos. Toe Martin Luther hoor dat ‘n Protestantse groep na hom vernoem is, het hy gesê: ‘What is Luther? The teaching is not mine. Nor was I crucified for anyone… How did I, poor stinking bag of maggots that I am, come to the point where people call the children of Christ by my evil name?’[3]
As Paulus sy eie kultus wou begin het, sou hy mense in sy naam gedoop het. Maar hy het nie. In sy bediening het hy minder as ‘n halfdosyn mense gedoop. Onder hulle was Crispus, Gajus, en die huisgesin van Stefanas (16:15, 17, Handelinge 2:41, 18:7-8, 16:30-34, Romeine 16:23). By ‘n vergadering het ek gesê dat ek na bekerings smag, maar niks sien nie. Agter my het ‘n predikant opgestaan en geroem dat hy in een jaar 400 mense na die Here toe gelei het. Paulus was nie so nie. Hy het nie rekord gehou van hoeveel mense hy gedoop het, sodat hy daarin kon roem nie. Sy fokus was nie om suksesvol te wees nie, maar getrou.
Ja, Jesus het vir die kerk gesê om dissipels te doop (Matteus 28:19). Maar dit was nie Paulus se fokus nie. My vriend is ‘n sendeling. ‘n Sendeling wat in die omgewing werk het vir hom gesê dat die doop deel is van die evangelie, en dat iemand wat nie gedoop is nie, nie gered kan word nie. Dis onsin. Die doop is ‘n uitdrukking van die evangelie en nie ‘n deel daarvan nie. Paulus sê so in v.17: “Want Christus het my nie gestuur om te doop nie, maar om die evangelie te verkondig”.
Hoe het Paulus die evangelie verkondig? “nie met wysheid van woorde nie, sodat die kruis van Christus nie verydel mag word nie.” (v.17). Paulus wou nie so fantasties preek, dat hy die aandag op homself gevestig het nie (2:1, 4, 13, 2 Korintiërs 10:10, 11:6). Die aandag moes op die evangelie wees, omdat dít die krag van God is om sondaars te red.
Bevorder evangelie eenheid. Alvorens jy dit kan doen moet jy weet wat dit is. Evangelie eenheid is die eenheid wat ons in die evangelie het; die eenheid wat Jesus deur sy kruisdood bewerk het (Efesiërs 2:16-18, Johannes 17:21). Is dit dan moontlik om een te wees met mense wat die evangelie verwerp? Die Skrif sê:
“Moenie in dieselfde juk trek saam met ongelowiges nie, want watter deelgenootskap het die geregtigheid met die ongeregtigheid, en watter gemeenskap het die lig met die duisternis? En watter ooreenstemming het Christus met Bélial, of watter aandeel het die gelowige met die ongelowige? Of watter ooreenkoms het die tempel van God met die afgode? Want julle is die tempel van die lewende God, soos God gespreek het: Ek sal in hulle woon en onder hulle wandel, en Ek sal hulle God wees, en hulle sal vir My ‘n volk wees.” (2 Korintiërs 6:14-16).
Ons is nie broers met Moslems, Hindus, Jehova’s Getuies, en ander wat die Bybelse evangelie verwerp nie. Ons moenie intergeloof samekomste of bidure hou soos wat hulle by Nelson Mandela se gedenkdiens gedoen het nie. Laat ons eerder ons gawes gebruik om die eenheid in die liggaam van Christus te bevorder (Efesiërs 4:11-13). In die kerk moet die evangelie en leerstellings wat daarmee verband hou die basis vir ons eenheid wees. Wees ernstig oor ander leerstellings, maar moenie dat dit die basis vir ons eenheid vorm nie. Ons moet byvoorbeeld nie net een wees met ander Baptiste nie.
Waarom is evangelie eenheid so belangrik? Om mense van ander godsdienste as broers te omhels, skep verwarring oor die evangelie. Ons eenheid moet met ander Christene wees. Dan sal die wêreld weet ons is sy dissipels. “‘n Nuwe gebod gee Ek julle, dat julle mekaar moet liefhê; soos Ek julle liefgehad het, moet julle ook mekaar liefhê. Hieraan sal almal weet dat julle my dissipels is, as julle liefde onder mekaar het.” (Johannes 13:34-35).
Iemand het ‘n tyd gelede vir my vertel van ‘n predikant wat ek ken: ‘Hy vat dit baie swaar en huil as mense uit die gemeente bedank.’ Ek vind dit ook sleg as mense bedank, maar ek het nie verstaan hoekom dit vir hom só erg is nie. Ek dink ek begin nou verstaan hoekom.
[1] Die Griekse word vir vermaan [parakaleo] beteken ‘om tot langs jou te roep’.
[2] Cefas is ‘n ander naam vir Petrus (sien Johannes 1:43).
[3] David Garland, Baker Exegetical Commentary on the New Testament: 1 Corinthians, p.49