Oor die afgelope klomp jare het ek my voornemens vir die nuwe jaar in gebedsversoeke verander. Vandat ek dít begin doen het, het die Here my nog elke keer gehelp om dit suksesvol uit te voer. 2 Ts.1:11-12 is ook ‘n vers wat ek gereeld vir myself en vir die gemeente bid. Let op die woord ‘resolve’ (Afr. voorneem) in v.12:
“...we always pray for you, that our God... may fulfill every resolve for good and every work of faith by his power, so that the name of our Lord Jesus may be glorified in you, and you in him, according to the grace of our God and the Lord Jesus Christ.” (ESV).
Hierdie jaar bid ek om die Here se liefde beter te verstaan. Daarom het ek besluit om vandag Ef.3:14-21 te preek. Al is dit nie noodwendig jóú voorneme vir 2017 nie, hoop ek dat dit vir jou soos koue water in die woestyn sal wees.
Die God van gebed (v.14-15)
‘n Paar jaar gelede het my vriend ‘n reeks deur die Onse Vader gepreek. Hy het ‘n geweldige ervaring van die Here se liefde en sorg gehad toe hy sy Vaderskap verstaan het. Dit het vir hom meer vrymoedigheid in gebed gegee. Omdat Paulus dit verstaan het, het hy ook met vrymoedigheid na die troon van genade toe gekom. Dit is die sentrale punt van v.14-15.
Die Efesiërs het God se wonderlike verlossing ervaar (hfst.1-3). Paulus se gebed was dat hulle meer hiervan sou verstaan het (v.14-19). Om sy eerbied en desperaatheid te wys, het hy voor die Here gekniel (v.14, vgl. 2 Kron.6:13, Dn.6:10, Mt.15:25, Lk.5:8, 22:41, Hd.9:40, 20:36, Fil.2:10). Volgens Jesus se eie voorbeeld en lering het hy tot die Vader gebid (v.14, Mt.6:6, 9, 7:11, 26:39). Ons gebede is tot die Vader, deur die Seun wat in ons plek staan, in die krag van die Heilige Gees wat ons help om te bid (v.14, 16, 17, 2:18).
Die Vader is die Een van wie elke familie in die hemel en op die aarde sy naam ontvang (v.15). Wat beteken dit? Miskien bedoel Paulus dat die tipiese familie-patroon van ouers en kinders van God af kom: Hy is ons Vader en ons is sy kinders. Of dalk bedoel hy dat die gelowiges in die hemel en dié wat nog op die aarde is, God as hulle Vader het.
Daarom kan ons met vrymoedigheid tot Hom bid (Heb.4:16). Vrymoedigheid beteken nie dat ons disrespekvol is nie. Paulus was vrymoedig genoeg om God sy Vader te noem, maar respekvol genoeg om sy knieë voor Hom te buig. Die punt is nie dat jy nie mag loop of staan wanneer jy bid nie (Lk.18:13-14, Mk.11:25), maar eerder dat jy die Here se grootheid en jou nietigheid moet erken (Ps.95:6).
Dink dan vir ‘n paar minute oor sy grootheid en aanbid Hom voordat jy vir enigiets vra. Dit sal help as jy ‘n Psalm of ‘n ander Skrifgedeelte oor God se liefde, grootheid, Vaderskap, Wese, ens. oordink.
Dink ook daaraan dat God jou Vader is. Hy is beter as enige aardse pa. Hy is volmaak en sal nooit iets doen om jou te benadeel nie. As jy dít onthou, sal dit jou help om vrymoedigheid te hê wanneer jy bid. Die Here wil, kan en sal jou help. Al wat Hy van jou vra is dat jy in sy Seun moet glo.
Die inhoud van gebed (v.16-19)
Paulus se gebed is soos ‘n leer met vier trappe: elke trap help jou om hoër te klim, sodat jy bo kan uitkom. Paulus het gebid dat die Efesiërs geestelik versterk sou word (v.16), dat Christus in hulle harte sou woon (v.17), dat hulle krag sou hê om sy liefde te verstaan (v.17-19a), dat hulle met die Here gevul sou word (v.19b). Om die hoogste trap te bereik, moes hulle die eerste drie geklim het. Kom ons klim hulle een vir een.
[1] Paulus het gebid dat God die Efesiërs geestelik sou versterk het in ooreenstemming met die rykdom van sy heerlikheid (v.16). Hierdie rykdom was onbeperk en kon nie uitgeput word nie (v.16, 8, Rm.11:33, Fil.4:19, Kol.1:11). Daar was genoeg voorraad, sodat die Here hulle deur sy Gees kon versterk het (v.16). Paulus het nie bloot vir die uiterlike versterking van siek of ou gelowiges gebid nie, maar vir die Here se innerlike versterking (v.16, 6:10, 2 Kor.4:16, Fil.4:13).
[2] Paulus het gebid dat Christus in die Efesiërs se harte moes woon (v.17a, 2:22). Deur die Gees het Hy reeds ingetrek toe hulle tot bekering gekom het (Rm.8:9, Gal.2:20), maar die huis van hulle harte het nog nie gelyk soos wat Hy daarvan gehou het nie. Die gekraakte mure, stukkende teëls, druppende plafon en spinnerakke van sonde het aandag nodig gehad. Deur die krag van die Heilige Gees was Hy besig om die huise van hulle harte reg te maak en te versier, sodat dit ‘n aanneemlike tuiste vir Hom kon wees.
[3] Paulus het gebid dat die Efesiërs krag sou hê om die onmeetbare dimensies van Christus se liefde te verstaan (v.17b-19a). Hulle was alreeds in die vrugbare leemgrond van sy liefde gewortel, en op die stewige fondasie daarvan vasgesement (v.17). Nou moes hulle nog meer versadig geword het met die reën van sy liefde; Jesus wou die mure van hierdie tempel met die edelstene van sy liefde versier het (v.18).
Brute breinkrag was nie genoeg om hierdie liefde te verstaan nie (v.18-19). Saam met die res van die gemeente het hulle die bonatuurlike krag van die Heilige Gees benodig om iets van die breedte, lengte, hoogte en diepte van Jesus se liefde te verstaan (v.18-19, 16, Rm.5:5).
‘n Ondervinding wat Jonathan Edwards se vrou Sarah gehad het, illustreer wat ek bedoel. Só het sy dit beskryf:
‘...all night I continued in a constant, clear, and lively sense of the heavenly sweetness of Christ’s excellent and transcendent love... I seemed to myself to perceive a glow of divine love come down from the heart of Christ in heaven into my heart in a constant stream, like a stream or pencil of sweet light... there seemed to be a constant flowing and reflowing of heavenly and divine love, from Christ’s heart to mine and I appeared to myself to float or swim in these bright, sweet beams of the love of Christ, like the motes swimming in the beams of the sun, or the streams of light which come in at the window. My soul remained in a kind of heavenly elysium [paradise].’[1]
Die Here het vir haar siel die krag gegee om Christus se liefde te geniet. Wat Sarah Edwards beleef het, help ons om iets van Paulus se woorde te verstaan.
[4] Paulus het gebid dat die Efesiërs gevul sou wees met die volheid van God (v.19b, 4:13, 5:18, Jh.14:21, 23): met die Vader (v.14), die Seun (v.17, 19a) en die Heilige Gees (v.16). Hy het basies gebid dat die Efesiërs geestelik volwasse sou word. Om dit te bereik moes hulle die Here se liefde geken het (v.18-19). Wat bedoel ek?
‘n Kind wat in ‘n liefdvolle huisgesin grootword, het ‘n beter kans om volwasse te word as een wat in ‘n huis lewe waar die ouers en kinders mekaar haat. En so is dit ook in die geestelike realm: as jy in die warm atmosfeer van Jesus se liefde grootword, sal jy wees soos ‘n plant in ‘n kweekhuis – jy sal groei en later ook volwasse word.
Om volwasse te word in die Here se liefde móét jy bid soos wat Paulus in hierdie verse gedoen het. Jy kan nie net vir jou kind se eksamen, jou ma se siekte, ‘n veilige reis Kaap toe, genoeg geld om deur die maand te kom en ‘n ander werk bid nie. Dit is nie verkeerd om hiervoor te bid nie, maar jy kan nie daar ophou nie. Jy moet ook (en eintlik hoofsaaklik) vir geestelike dinge bid. Bid die gebede aan die begin van Paulus se briewe. Bid vir:
[a] Blydskap, vrede en hoop (Rm.15:13).
[b] ‘n Dieper kennis van God en die wysheid om daarvolgens te lewe (Ef.1:17).
[c] ‘n Toenemende liefde en die vermoë om te kan onderskei (Fil.1:9).
[d] ‘n Heilige lewe wat die Here verheerlik (Fil.1:10-11).
[e] Krag en geduld om te volhard (Kol.1:11).
[f] Hulp om jou goeie voornemens en werke van geloof uit te voer (2 Ts.1:11).
[g] ‘n Hart wat die Here liefhet (2 Ts.3:5).
Die innerlike krag om hierdie dinge te doen kom nie van onsself af soos wat die Buddhiste en die New Age beweging glo nie. Dit kom van die Here af (v.16). Ons het veral die Heilige Gees se krag nodig om Jesus se liefde te ken (v.18-19). Hoe maklik betwyfel ons nie die Here se liefde wanneer dit met ons sleg gaan nie? Bid dan vir die krag om dit te verstaan.
Moet asb. nie daarvoor bid as jy van plan is om in 2017 van die gemeentelike samekomste af weg te bly nie (ek praat nie hier van iemand wat by die gelowiges wil wees, maar te siek is om uit te kom nie). Om die Here se liefde te ervaar moet ons dit saam met ander gelowiges geniet (v.18). Jy gaan dit nie deur ‘n mistiese ervaring in ‘n grot of ‘n klooster kry nie.
Maar dit gaan ook nie soos golwe oor jou spoel net omdat jy in ‘n erediens was nie. Jy moet deur geloof na die kruis toe kom as jy die soet heuning van sy liefde wil proe (Rm.5:8, Gal.2:20, Ef.5:2, 1 Jh.3:16, 4:9-10). Dáár sal jy sien dat sy liefde hoër is as die hemel, dieper as die hel, langer as die aarde en breër as die see (v.18, Job 11:7-9, Ps.136, 36:6, Jer.31:3, Jh.3:16, 13:1, Rm.8:38-39). Jy sal weet dat die Here jou so liefhet soos wat Hy Homself het (Jh.15:9, 17:23). Jy sal met ‘n dankbare hart en soos ‘n voorskoolse kind sing:
‘The love of Jesus is so wonderful... O, wonderful love! It’s so high you can’t get over it, it’s so deep you can’t get under it, it’s so wide you can’t get around it. O, wonderful love!’ Jy sal die Here met jou hele hart wil liefhê, en ook jou naaste liefhê soos wat jy jouself liefhet (Mt.22:37, 39).
Die krag van gebed (v.20)
Charles Spurgeon se ma het vir hom gesê: ‘Ah, Charles! I often prayed the Lord to make you a Christian, but I never asked that you might become a Baptist.’ Hy het geantwoord: ‘Ah, mother! the Lord has answered your prayer with His usual bounty, and given you exceeding abundantly above what you asked or thought.’[2]
Ek weet dat Spurgeon maar net ‘n grap gemaak het, maar Paulus praat hier van dinge wat baie groter is as oor watter denominasie reg is. Hy praat van die bonatuurlike krag wat ons nodig het om Christus se oneindige liefde te ken. En dan sê hy dat dit vir die Here baie maklik is om hierdie gebede te beantwoord – makliker as wat dit vir ons is om vir ‘n kind ‘n snytjie brood te gee (v.20, 2 Kor.9:8). Die Here kan doen ver bo wat ons kan bid of dink (v.20). Ons gebede en gedagtes is klein, maar die Here is groot (v.20).
Daar is niks wat ek en jy kan bid wat die Here nie kan doen nie (v.20, Mt.19:26, Lk.1:37). Hy kan enige gebed verhoor volgens die krag van die Heilige Gees wat in ons werk (v.20, 16). Moet dan nie vir klein en simpel dinge bid soos om die LOTTO te wen nie. Bid vir groot dinge bid soos om Christus se oneindige liefde te ken, en om gevul te wees met die volheid van God. Glo dat die Here instaat is om jou te antwoord (v.20). Die enigste beperking is die Here se almag, en daarom is daar nie ‘n beperking nie. Dit lyk vir my of ons biddeloosheid en ongeloof die beperking is (Jk.1:6-7, 4:2).
Die doel van gebed (v.21)
Ek het ‘n motorfiets wedren gesien waarin die wenner met groot blydskap oor die wenstreep gery het. ‘n Paar minute daarna het een van die baan beamptes gesê dat die wenner op ‘n stadium in die resies sy voet neergesit het, en daarom gediskwalifiseer moet word. Net so kan ons tot die regte God en vir die regte dinge bid, maar op die einde struikel omdat ons die verkeerde doel gehad het.
Die doel van jou gebede en die antwoorde daarop moenie wees om die lekker gevoel van God se liefde te ervaar nie, maar om die Here te verheerlik (v.21). “En wat julle ook al in my Naam mag vra, dit sal Ek doen, sodat die Vader in die Seun verheerlik kan word.” (Jh.14:13).
Net soos die Here se liefde, word sy heerlikheid die duidelikste in die gemeente gesien, waarvan Christus die Hoof is (v.21, 1:22-23). Hierdie heerlikheid behoort in elke geslag en in alle gemeentes aan die Here, tot in ewigheid (v.21). Dit sal verseker so wees: Amen (v.21).
In party kerke spring mense van een ervaring na die volgende toe. Sommige bid asof die Here ‘n groot Kersvader is wat vir hulle geskenke moet gee. Moenie so wees nie. Fokus op die Gewer en nie op die geskenke wat Hy vir jou kan gee nie. Dis nie verkeerd om die Here se liefde te geniet nie, maar ons moet ook nie ‘n afgod van ‘n emosionele ervaring maak nie. ‘n Prediker van ouds het gesê:
‘The true-bred Christian...loves Christ for Christ... [true love] makes the soul love the gift for the Giver’s sake; it will make the soul to love the Giver without the gifts. And verily, they shall not be long without good gifts from Christ, that love Christ more than his gifts.’[3]
In 1762 het William Grimshaw die volgende woorde in ‘n brief gesê: ‘And now, what doth the Lord require of you, between this day and death; this new January, and the new Jerusalem? Only love... It is heaven on earth, and heaven in heaven. O that you may always be filled with this love, this heaven, this Christ, this God!’[4]
[1] Jonathan Edwards, Works: vol.1, p.lxv
[2] C.H. Spurgeon, Autobiography: vol.1, p.45
[3] Thomas Brooks, Heaven on Earth, pp.239-240
[4] Iain Murray, Pentecost Today?, p.93