[column width="1/1" last="true" title="" title_type="single" animation="none" implicit="true"]
My vriend en sy vrou is laas Dinsdag in hulle huis aangeval. Die rowers het hulle huis verwoes en hulle geslaan, met verkragting en die dood gedreig, en op my vriend geskiet. Toe hy my bel kon ek die emosie in sy stem hoor. Maar ten spyte van alles is God hulle anker in die storm, die rots onder hulle voete. In ‘n nuusbrief skryf hy: ‘They took some material possessions, but our lives and honour were spared because of the good hand of our God who placed a wall between our lives and their weapons… [We are] Trusting God.’ Sou jy dieselfde kon sê as dit met jóú gebeur het? Ek hoop dat Handelinge 27 vir jou ‘n anker sal wees in die storm.
Die seiltog (v.1-12)
Ek onthou ‘n tyd van bitter beproewing in my lewe. In dié tyd het ek gereeld die Psalms gebid. Een oggend het ek Psalm 86 gebid. Ek onthou hoe ek v.17 gebid het: ‘Show me a sign of your favor’ (ESV). Later in die dag het iemand my gebel. ‘Hoeveel skuld jy op jou kar?’ het die persoon gevra. Die bedrag was naby of net oor R11 000. Die persoon het gesê: ‘Jou kar is afbetaal.’ God het vir my ‘n bietjie suiker gegee, sodat ek die bitter pil van beproewing kon verduur. Het so iets al met jou gebeur?
Paulus was onskuldig, en tog was hy ‘n gevangene saam met ‘n klomp ander. Die skip waarop hy moes vaar was van Adramittium in noord-wes Turkye. In sy bitter beproewing het die Here guns gegee: die Romeinse offisier Julius het vir Paulus toestemming gegee om sy vriende in Sidon te besoek. Verder was sy goeie en getroue vriende Aristarchus en Lukas saam met hom op die skip (19:29, 20:4, Kolossense 4:10, 14, 2 Timoteus 4:11, Filemon 24).
Van Sidon af het die skip onder die eiland Siprus geseil. Die eiland sou dien as ‘n buffer om die wind van voor te keer. Hulle het naby die kus van Cilisië gevaar tot by die hawestad Mira. Hiér het hulle ‘n skip van Alexandrië gekry wat oppad was Rome toe. Die vaart Italië toe was stadig. Hulle het die wind van voor gehad toe hulle verby Cnidus seil. Om windweerstand te verminder moes hulle onder die eiland Kreta verby seil. Hulle het tot by Mooi Hawens en Lasea aan Kreta se suidkus gevaar. Die Joodse Vasdag, die Dag van Versoening (Levitikus 23:27), was nou al verby. Dit was reeds Oktober. Die Middellandse See is soos die Kaap – dit reën in die winter. Om dus in Oktober op die oop see te wees is gevaarlik. Paulus het voorgestel dat hulle in Lasea oorwinter. Hy het gewaarsku dat hulle die vrag, skip, en selfs hulle lewens kon verloor indien hulle verder sou seil. Na talle seevaarte het Paulus die see geken. Julius het gedink dat ‘n gevangene soos Paulus nie veel weet nie, en het eerder na die kaptein en skeepseienaar geluister. Volgens húlle sou dit beter wees om 64 km verder te seil en in Fenix (‘n hawestad van Kreta) te oorwinter. Dié hawe het suid-wes en noord-wes gelê, en kon die gevaarlike winde keer.
Moet ‘n Christen moed verloor in beproewing? Wat kan jy doen om moed te hou? Bid Psalm 86:17: ‘Show me a sign of your favor’ (ESV). Moenie so opgeneem wees in die beproewing dat jy God se guns miskyk en sê: ‘Alles is teen my’ nie. Probeer om nie heeldag oor jou beproewing te dagdroom, sodat jy bitter, bekommerd, en depressief raak nie. Let eerder daarop om die Here te dank vir sy goedheid, soewereiniteit, beloftes, en guns. Loof Hom vir die klein tekens van sy guns, en vertel dit vir ander. Wees by ander gelowiges, sodat jy bemoedig kan word en nie heeltemal sink nie. Wees dankbaar vir wat Jesus gedoen het: in sy donkerste uur (Getsemane en Golgota) was Hy alleen, sodat jý nooit alleen hoef te wees nie. ‘For God so loved the world, that [when Jesus prayed in the garden] He was silent.’ (C.J. Mahaney). Wat sal gebeur as jy net die donker kant van jou beproewing sien? Die beproewing sal twee keer so swaar wees om te dra: jy sal nie net die beproewing moet dra nie, maar ook die twyfel, bekommernis, en vrees.
Die storm (v.13-38)
In 1977 het die Toccoa Falls dam gebreek. Die Toccoa Bybel Instituut was onder water: 39 mense het verdrink, waarvan baie kinders was. Die regering het sielkundiges gestuur om te help, maar hulle hulp was onnodig. ‘n Sekere Robert Nuttal (‘n sielkundige) het vertel hoe Christene wat geliefdes verloor het, oortuig was dat dit deel was van God se plan. Thurman Kemp het ‘n 7-jarige seun verloor. Hy het gesê: ‘Things happen for a purpose, and if God had wanted that dam to hold, He could have done it with a Band-Aid.’[1] Dié storie en Handelinge 27 wys dat Christene en ongelowiges verskillend dink oor lyding.
Toe daar ‘n ligte suidewind waai, het die Romeinse offisier gedink dat Paulus se voorspelling verkeerd was... totdat daar ‘n stormwind (die Euroklidon) van die eiland af gewaai het. Die skip is meegesleur. Hulle het agter die klein eiland Clauda probeer skuil en het gesukkel om die reddingsbootjie op te hys. Om te keer dat hulle deur die wind voortgedryf word, het hulle die mas en ankers laat sak. Om te keer dat die skip se ‘rug breek’, het hulle kabels onderdeur laat sak om die romp vas te trek. Hulle was bang dat hulle die sandbanke (Sirtis) aan die Libiese kus sou tref. Om die skip ligter te maak het hulle die vrag en skeepsgereedskap oorboord gegooi. Vir baie dae het hulle geen son of sterre gesien nie, en dus ook geen rigting gehad nie. Niemand het gedink hulle sou oorleef nie, en daarom het hulle vir 14 dae nie ‘n eetlus gehad nie. Al wie hoop gehad het was die drie gelowiges. Paulus het gesê:
“Manne, julle moes na my geluister en nie van Kreta afgevaar het nie en julle so hierdie ramp en skade bespaar het. Maar nou vermaan ek julle om moed te hou, want daar sal hoegenaamd geen verlies van lewe onder julle wees nie, maar alleen van die skip. Want daar het in hierdie nag by my gestaan ‘n engel van die God aan wie ek behoort, wat ek ook dien. En hy het gesê: Moenie vrees nie, Paulus; jy moet voor die keiser staan, en kyk, God het aan jou geskenk almal wat saam met jou vaar. Daarom, hou moed, manne; want ek glo God dat dit so sal wees soos aan my gesê is. Maar ons moet op ‘n sekere eiland strand.” (v.21-26).
In Genesis 18:26 sê die Here oor Sodom: “As Ek in Sodom vyftig regverdiges vind binne-in die stad, dan sal Ek die hele plek spaar om hulle ontwil.” Die volgende hoofstuk sê dat God om Lot se ontwil vir Soar gespaar het, en om Abraham se ontwil vir Lot gespaar het (Genesis 19:21, 29). So het God hiér die bemanning vir Paulus se onthalwe gespaar. Jesus het gesê dat Paulus in Rome moes getuig (23:11). Nou sou Hy sy belofte hou.
Die skip was nou al vir 14 dae op die see; hulle het op die Adriatiese See rondgedryf. Teen middernag het hulle vermoed dat die strand naby was (het hulle gehoor hoe branders teen die kus breek?). Hulle kon nie in die donker sien nie, en het probeer meet hoe diep dit was. Dit was 40 meter diep. Met die tweede meting was dit 30 meter diep. Omdat hulle bang was vir rotse, het hulle vier ankers van die skip se agterkant laat afsak. Hulle het gebid vir die oggend om te kom (Jona 1:5). ‘n Paar van die gevangenes wou met die reddingsbootjie ontsnap, en het gemaak of hulle nóg ankers aan die skip se voorkant wou laat sak. Paulus het van hulle plan geweet en vir die offisier gesê: “As hierdie manne nie in die skip bly nie, kan julle nie gered word nie.” (v.31). Die soldate het dadelik die bootjie se toue losgesny.
Paulus het op die Here vertrou en met groot kalmte vir die bemanning gesê om moed te skep en iets te eet, sodat hulle hul kragte kon herwin. Op grond van God se belofte het hy hulle belowe dat nie een van hulle ‘n haar sou verloor nie (Lukas 21:18). Paulus het gedank, brood gebreek, en geëet. Al 276 passasiers het moed geskep en geëet. Ná ete het hulle die koring in die see gegooi. Hulle wou die skip ligter maak, sodat dit die land kon bereik.
Verstaan jy hoekom jy ‘n Bybelse teologie van God en lyding moet hê? Sorg dat jy dit het vóór die storm tref, sodat jy gereed is as dit kom. Glo dat God, en nie die duiwel of toeval nie, in beheer is van beproewing. Die Bybel sê:
- Josef se boeties het hom as ‘n slaaf verkoop Egipte toe. Maar hier is wat hý gesê het: “Maar wees nou nie bedroef nie, en laat daar geen ontstemming by julle wees dat julle my hierheen verkoop het nie. Want om lewens te behou, het God my voor julle uit gestuur... Júlle het my dan nou nie hierheen gestuur nie, maar God” (Genesis 45:5, 8).
- “En die HERE antwoord hom: Wie het vir die mens die mond gemaak, of wie maak stom of doof, of siende of blind? Is dit nie Ek, die HERE, nie?” (Eksodus 4:11).
- “Die HERE maak dood en maak lewend; Hy laat neerdaal in die doderyk en laat daaruit opkom. Die HERE maak arm en maak ryk; Hy verneder, ook verhoog Hy.” (1 Samuel 2:6-7).
- Toe Job se rykdom en al tien sy kinders op een dag weggevat is, het hy gesê: “Naak het ek uit my moeder se skoot gekom, en naak sal ek daarheen terugkeer. Die HERE het gegee, en die HERE het geneem: die Naam van die HERE sy geloofd!” (Job 1:21). Was Job verkeerd in wat hy gesê het? “By dit alles het Job nie gesondig en aan God niks ongerymds toegeskrywe nie” (Job 1:22).
- Toe Job siek word, het sy vrou gesê hy moet God vloek en sterf. Wat was Job se reaksie? “Soos ‘n dwaas praat, praat jy! Die goeie sou ons van God aanneem, en nie ook die slegte aanneem nie? By dit alles het Job nie gesondig met sy lippe nie.” (Job 2:10).
- “[Ek is die Here] wat die lig formeer en die duisternis skep, die heil bewerk en die onheil skep: Ek, die HERE, is dit wat al hierdie dinge doen.” (Jesaja 45:7).
- “Wie spreek daar, en dit gebeur? Het die Here dit nie beveel nie? Gaan uit die mond van die Allerhoogste nie kwaad sowel as goed nie?” (Klaagliedere 3:37-38).
- “Sal daar ‘n onheil in die stad voorval as die HERE dit nie bewerk het nie?”(Amos 3:6).
- “Want waarlik, Herodes en Pontius Pilatus het saam met heidene en die volke van Israel vergader teen u heilige Kind Jesus wat U gesalf het, om alles te doen wat u hand en u raad vooruit bepaal het om plaas te vind.” (Handelinge 4:27-28).
Wanneer jy ly is dit belangrik dat jy God se beloftes en liefde glo, dat Hy alles vir jou voordeel doen (Romeine 8:28-39). ‘n Regte gesindheid in lyding is ‘n kragtige getuienis. Vir die gelowige wat swaarkry is God se soewereiniteit ‘n rots onder sy voete. Wat sal gebeur as jou uiterlike besittings weggevat word, en jy geen innerlike rots het om op staat te maak nie? Jy sal vou. Ja, treur as jy swaarkry. Maar moenie treur soos ongelowiges wat geen hoop het nie.
Die skipbreuk (v.39-44)
Op 1 Junie 1773 het ‘n Nederlandse handelskip, De Jonge Thomas, vasgeval in ‘n sandbank in Tafelbaai. Baie van die wat aan die skip se romp vasgeklou het, het gesterf. Die wat kon swem het probeer om die land te bereik, maar die sterk gety het hulle in die see ingetrek. Die sterkste swemmers het uitgekom en die res het in die ysige water verdrink. Wolraad Woltemade het met sy perd ‘Vonk’ in die see ingery. Twee matrose het aan die perd vasgehou en is uitgetrek. So het hy sewe keer heen en weer gery en 14 matrose gered. Toe die skip meegee het hy weer ingery. In desperaatheid het ses matrose aan die perd vasgeklou. Woltemade, sy perd, en die ses matrose het almal verdrink. Van die 191 aan boord het 53 oorleef, waarvan Woltemade 14 gered het. In Handelinge 27 was daar 276 aan boord. Nie een van hulle het verdrink nie. God het almal gered.
Toe die dag breek het niemand die onbekende eiland herken nie. Hulle het die ankers losgesny, die roertoue losgemaak, en die voorste mas gehys. Hulle wou die skip strand. Ongelukkig het die skip se voorkant ‘n sandbank getref. Die branders het die skip se agterkant verpletter. Die soldate het gevrees dat die gevangenes sou wegswem, en wou hulle doodmaak. Die soldate het die wet geken: as ‘n gevangene ontsnap word jý doodgemaak (12:19). Julius het van Paulus gehou en gekeer dat die soldate hulle plan uitvoer. Die wat kon swem het ingeduik en strand toe geswem. Die res het op planke tot by die strand gedryf. God het sy belofte gehou en almal veilig tot by die land gebring (v.44, 22, 24-25).
Hoe moet gelowiges realisties wees oor beproewings?
[1] Moenie verwag dat jou lewe vry sal wees van beproewings nie. Moenie dink dat jy nie sal swaarkry nie. Moet ook nie dink dat hierdie die laaste beproewing is wat jy sal deurmaak nie. Die Skrif sê:
- “Ons moet deur baie verdrukkinge in die koninkryk van God ingaan.” (14:22).
- “Ek het wel in my sorgeloosheid gesê: Ek sal vir ewig nie wankel nie. HERE, U het my berg deur u welbehae sterk laat staan. U het u aangesig verberg—ek het verskrik geword!” (Psalm 30:7-8).
- “sodat niemand verontrus mag word onder hierdie verdrukkinge nie; want julle weet self dat ons hiervoor bestemd is.” (1 Tessalonisense 3:3).
- “En Hy sê vir almal: As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën en sy kruis elke dag opneem en My volg.” (Lukas 9:23).
[2] Moet ook nie dink dat jou beproewing uniek is, of dat jy die enigste een is wat ly nie. Moenie dink dat die son nooit weer sal skyn nie, dat God van jou vergeet het, of dat jou geloof sal knak nie. Die Bybel sê:
- “Geen versoeking het julle aangegryp behalwe ‘n menslike nie; maar God is getrou, wat nie sal toelaat dat julle bo julle kragte versoek word nie; maar Hy sal saam met die versoeking ook die uitkoms gee, sodat julle dit sal kan verdra.” (1 Korintiërs 10:13).
- “Tears may flow in the night, but joy comes in the morning.” (Psalm 30:5, Good News Bible).
- “En die Here sal my verlos van elke bose werk en my red om in sy hemelse koninkryk in te gaan.” (2 Timoteus 4:18).
- Sien ook Romeine 8:28-39.
As jy in sloot nr. 1 val sal jy geskok en verras wees as die beproewing kom. Dit sal jou omkant vang. As jy in sloot nr. 2 val sal jy depressief en hopeloos wees.
Toe ek ‘n kind was het ons rygdraad gevat en klein ankers daaruit gemaak. Natuurlik was dit nie baie sterk nie. Jesus het gesê dat daar ‘n finale storm kom (Matteus 7:24-27). As jy op jou werke, godsdienstige pogings, of ander verlossers staatmaak, is jou anker van rygdraad gemaak. Net as jy jou bekeer en vertrou op die sterk anker van Jesus se Persoon, sy volmaakte en sondelose gehoorsaamheid, en sy kruisdood en opstanding vir sondaars, sal jy die finale storm van God se oordeel oorleef.
[1] Jay Adams, A Theology of Christian Counseling, p.155
[/column]