“Want ek skaam my nie oor die evangelie van Christus nie, want dit is ‘n krag van God tot redding vir elkeen wat glo, eerste vir die Jood en ook vir die Griek.” (Romeine 1:16).
Was jy al skaam vir Jesus, die evangelie, die Bybel, of Christenskap? Miskien in 'n gesprek by die werk of voor mense wat jy nie ken nie? Dalk voor familie? Hoekom is Christene soms skaam vir die evangelie? Daar is meer as een rede:
- Hulle vrees verwerping, kritiek, vervolging, of is bang dat mense hulle sal spot.
- Hulle is bang, omdat hulle nie weet hoe om die evangelie te deel nie.
- Wat as mense nie hulle boodskap glo nie?
- Die boodskap klink dwaas – mense sal dit uitlag (veral die deel oor Jesus se opstanding uit die dood).
- Hulle wonder hoe mense sal reageer op die negatiewe aspekte van die evangelie – dinge soos die finale oordeel en die hel.
- Die evangelie verneder die trotse mens, en sê dat hy nie deur sy eie pogings (goeie werke) gered kan word nie.
Paulus het die krag van die evangelie in sy eie lewe ervaar (Handelinge 9), en in ander s'n gesien. Daarom het hy hom nie vir daarvoor geskaam nie.
Die bron van die evangelie
Paulus is dikwels vervolg vir die evangelie. Die versoeking om skaam te wees en stil te bly het sekerlik oor sy pad gekom. Die volgende verse wys dit:
“Maar toe hulle aanhou om teëstand te bied en godslasterlike dinge te spreek, het hy sy klere uitgeskud en vir hulle gesê: Julle bloed is op julle hoof. Ek is rein. Van nou af sal ek na die heidene gaan... En die Here het deur ‘n gesig in die nag aan Paulus gesê: Wees nie bevrees nie, maar spreek en moenie swyg nie” (Handelinge 18:6, 9).
“Ek was ook by julle in swakheid en in vrees en in veel bewing” (1 Korintiërs 2:3).
“[bid] vir my, sodat ‘n woord my gegee mag word as ek my mond oopmaak om met vrymoedigheid die verborgenheid van die evangelie bekend te maak, waarvoor ek ‘n gesant is in kettings, sodat ek daarin vrymoediglik mag spreek soos ek moet spreek.” (Efesiërs 6:19-20).
Die Christen wat lank genoeg dink oor die evangelie se krag, sal hom nie daarvoor skaam nie. Onthou die volgende verse:
“Want elkeen wat hom vir My en my woorde skaam in hierdie owerspelige en sondige geslag, vir hom sal die Seun van die mens Hom ook skaam wanneer Hy kom in die heerlikheid van sy Vader met die heilige engele.” (Markus 8:38).
“Skaam jou dan nie oor die getuienis van onse Here of oor my, sy gevangene nie, maar ly saam verdrukkinge vir die evangelie na die krag van God... Om hierdie rede ly ek ook hierdie dinge; maar ek skaam my nie, want ek weet in wie ek geglo het, en ek is oortuig dat Hy mag het om my pand te bewaar tot dié dag toe... Mag die Here aan die huis van Onesíforus barmhartigheid bewys, want hy het my dikwels verkwik en hom oor my kettings nie geskaam nie” (2 Timoteus 1:8, 12, 16).
“Maar wanneer iemand as ‘n Christen ly, moet hy hom nie skaam nie, maar God verheerlik in hierdie opsig.” (1 Petrus 4:16).
Moet jou nie voor mense skaam vir Jesus en sy evangelie nie. Onthou dat God almagtig is – en die evangelie is Sy krag (v.16, cf. 1 Korintiërs 1:18, 24). God het krag om die ergste sondaar te red. Die volgende vertelling uit die lewe van Robert Moffat ('n Skotse sendeling na die Bechuanas in die Noord-Kaap) illustreer dit:
“After some five years among the Bechuanas, Moffat could write: ‘A sameness marks the events of each returning day. No conversions, no inquiry after God, no objections raised to exercise our powers in defence…We preach, we converse, we catechise, we pray, but without the least apparent success…It did indeed produce a melancholy feeling, when we looked around us, on so many immortal beings, not one of whom loved us, none sympathised, none considered the day of their merciful visitation; but with their lives as well as their lips, were saying to the Almighty, ‘Depart from us, we desire not the knowledge of thy ways.’…‘I will be exalted among the heathen,’ cheered our often baffled and drooping spirits.’… It was 1826 before Moffat could speak of their hope of a true convert, but with the general prospect unchanged, the LMS considered abandoning the mission at Kuruman. When unofficial news of this reached Moffat and Hamilton, they could say, ‘We felt our souls riveted to the country and people.’ Their faith in divine intervention was deepening and in 1829 they saw the unmistakeable beginning of a new day.
‘We were favoured,’ Moffat writes, ‘with the manifest outpouring of the Spirit from on high. The moral wilderness was now about to blossom. To see females weep was nothing extraordinary… Men would not weep… The simple Gospel now melted their flinty hearts; and eyes now wept, which never before shed the tear of hallowed sorrow. Notwithstanding our earnest desires and fervent prayers, we were taken by surprise.’…At length in 1829, a marevellous awakening began…In a few months the whole aspect of the mission had changed. The meeting-house was crowded before the service had begun. Heathen songs and dancing had ceased, and everywhere were to be heard the songs of Zion and the outpouring of impassioned prayers. The missionaries were beset even in their own houses by those who were seeking fuller instruction in things which had become to them all at once of paramount importance. The moral condition of the community rapidly improved, and the dirt and indecency of heathen costume were exchanged for cleanliness and European habits of clothing, as far as the supply could be met by the visit of occasional traders… It was on the Friday previous to the event that a communion cup and plates had arrived from Sheffield, England. Mary Moffat had requested them two years earlier ‘in the confidence of faith’, her husband noted, ‘that they would some time be needed, dark as things then appeared.’” (Iain Murray, A Scottish Christian Heritage, pp.251-253).
Die doel van die evangelie
Dink aan die angs van iemand wat verdrink, van 'n kind wat verdwaal en van sy of haar ouers geskei is, van 'n misdadiger wat die regter se uitspraak in die hof hoor: “Doodstraf!” Wanneer Paulus die woord ‘red’ gebruik, impliseer dit verdoemenis, verlorenheid en dood (jy kan nie gered word as jy nie in een van hierdie toestande is nie). Die evangelie is God se krag om die dooie sondaar op te wek, om die verdwaalde te vind, om jou van diep sondevlekke te reinig, en om jou te red van God se oordeel in die hel. Die evangelie red ons van die straf, mag en teenwoordigheid (laasgenoemde eers in die hemel) van sonde. Die evangelie gee ook hoop vir die gelowige wat met sonde stry. Selfs nádat jy gered is, is die evangelie die krag van God om jou te red van die sterk greep van sonde wat pla.
Die teiken van die evangelie
Deur die evangelie red God mense uit enige agtergrond. Paulus sê in v.16 dat die evangelie God se krag tot redding is vir Jode en Grieke. Ander verse in die Bybel bevestig dit: “Of behoort God net aan die Jode, en nie ook aan die heidene nie? Ja, ook aan die heidene, aangesien dit inderdaad een God is wat die besnedenes sal regverdig uit die geloof en die onbesnedenes deur die geloof.” (3:29-30). “Daar is nie meer Jood of Griek nie, daar is nie meer slaaf of vryman nie, daar is nie meer man en vrou nie; want julle is almal een in Christus Jesus.” (Galasiërs 3:28). Die Jode was God se uitverkore volk en moes dit eerste hoor. Toe hulle dit klaar gehoor en verwerp het, het God sy boodskappers na die heidene toe gestuur. Ons mag nie die evangelie van sekere klasse of nasies weerhou nie. Vir baie mense is die versoeking om nie die evangelie met ryk mense, blankes, swart mense, kerkmense, of Jode te deel nie. Hierdie vers sê ons moet dit met almal deel. Ook met kinders moet ons hierdie selfde evangelie deel: moet dit nie afwater of die inhoud verander nie.
Die voorwaarde van die evangelie
Om gered te word moet jy die evangelie glo (v.16). Wat is geloof en wat is dit nie?
[1] Geloof is nie net 'n intellektueel erkenning van die evangelie se feite nie (Jakobus 2:19).
[2] Ons glo ook nie in ons geloof, asof dit self 'n goeie werk word nie.
[3] Geloof is nie die basis vir ons redding nie, maar net die kanaal vir genade wat die basis is.
[4] Ons word gered deur geloof alleen, en nie deur geloof plus werke nie (3:28).
[5] Geloof self is 'n geskenk van God (Efesiërs 2:8-9, Filippense 1:29).
[6] Geloof is: volkome vertroue in wie Jesus is en wat Hy gedoen het, om jouself aan Hom toe te wy, om op Hom te rus vir verlossing (Johannes 6:35). Geloof is om te glo wat die Bybel sê oor God, jou sonde, Christus, sy kruisdood, sy opstanding, bekering, geloof, verlossing, die oordeel, die hemel, die hel.
Stel God se eise van geloof en bekering aan die sondaar. Jy hoef nie skaam te kry of bang te wees vir mense nie. Inteendeel, hulle moet jóú God en sy boodskap vrees, en skaam wees oor hulle sonde.