“En ons weet dat vir hulle wat God liefhet, alles ten goede meewerk, vir hulle wat na sy voorneme geroep is. Want die wat Hy vantevore geken het, dié het Hy ook vantevore verordineer om gelykvormig te wees aan die beeld van sy Seun, sodat Hy die eersgeborene kan wees onder baie broeders; en die wat Hy vantevore verordineer het, dié het Hy ook geroep; en die wat Hy geroep het, dié het Hy ook geregverdig; en die wat Hy geregverdig het, dié het Hy ook verheerlik.” (Romeine 8:28-30).
(1) God is goed in voorsienigheid (vers 28)
(2) God is goed in verkiesing (vers 29)
(3) God is goed in verlossing (vers 30)
'n Klomp jaar gelede het 'n paar jong predikante 'n vriendelike debat gehad oor die volharding van die gelowiges. Ek het gesê 'n Christen kan nie sy redding verloor nie. 'n Ander predikant het gesê jy kan. Toe ek met mening op my punt staan en sê: “'n CHRISTEN KAN NIE SY REDDING VERLOOR NIE”, het 'n ouer predikant verbygestap en die volgende opmerking gemaak: “Die sog wat gewas is gaan rol weer in die modder.” Hierdie woorde kom uit2 Petrus 2:22. Ek het nie geweet hoe of wat om te antwoord nie. Het hierdie verse miskien bewys dat 'n Christen inderdaad sy redding kan verloor? 'n Kort tyd later het ek Martyn Lloyd-Jones hieroor gelees en antwoorde gevind.
Ons het reeds duidelik uit v.29-30 gesien dat almal wat uitverkies is ook gered word en hemel toe gaan. Maar wat van mense wat eens op 'n tyd vurig was oor die Here en dan terugdraai na die wêreld toe? Een van twee dinge het gebeur. Òf die persoon is het vir 'n tyd weggedwaal van die Here af. In alledaagse terme: hy is 'n back-slider. Gelowiges kan selfs moorde pleeg en gruwelike seksuele sondes pleeg. Dit is moontlik dat hulle vir maande of selfs langer as 'n jaar wegdwaal. Ons sien dit duidelik in die geval van koning Dawid. Martyn Lloyd-Jones vertel die storie van 'n man wat vir lank weggedwaal het van die Here. Hy het egbreuk gepleeg en sy nuwe minares finansieel ingedoen. Uiteindelik wou hy selfmoord pleeg. Die Here het hom gekeer, hom laat terugdraai, en hom herstel.
Maar dit mag ook wees dat iemand wat uit die kerk wegdraai na die wêreld toe nooit gered was nie (soos die persone in 1 Johannes 2:19). Daar was 'n uiterlike verandering sonder dat die hart verander het. Die persoon het vir 'n tyd die besmettinge van die wêreld ontvlug (2 Petrus 2:20) sonder dat hy die verdorwenheid ontvlug het (2 Petrus 1:4). Met ander woorde, die vark keer steeds terug na die modder en die hond na sy uitbraaksel, omdat hul nature nie verander het nie. Om bloot 'n vark skoon te spuit of 'n heining tussen die hond en sy uitbraaksel te span help nie. Dit is wanneer die vark in 'n kat verander word dat hy nie meer na die modder sal wil terugkeer nie. Die persone in 2 Petrus 2:20-22kry kennis van die waarheid sonder dat hulle 'n nuwe natuur kry. Daarom draai hulle terug na die sonde toe (sien in Spr.26:11 hoe die dwaas na sy sotheid toe terugkeer juis omdat hy 'n dwaas is).
Maar wat doen ons met 2 Petrus 2:1wat sê dat sekere mense wat deur die Here gekoop is verlore gaan? Ek kan nie beter antwoord as wat John Gill en Martyn Lloyd-Jones gedoen het nie. “The word despotes, translated Lord (‘denying the Lord that bought them’), does not designate Christ but God, the Father of Christ. The only places besides this where this word is used, when applied to a divine person, are Luke 2:29, Acts 4:24, 2 Timothy 2:21, Jude 4, Revelation 6:10, in all which places God the Father is plainly intended, and in most of them manifestly distinguished from Christ. Nor is there anything in this text or context which obliges us to understand it of the Son of God, nor should this be thought any diminution of the glory of Christ, since the word despotes is properly expressive only of that power which masters have over their servants, whereas the word kurios, which is used whenever Christ is called Lord, signifies that dominion and authority which princes have over their subjects.” (Romans 8:17-39, The Banner of Truth Trust, EDINBURGH, 1975, p.288).
Weer sê Gill: “When these persons are said to be bought – denying the Lord God that bought them – the meaning is not that they were redeemed by the blood of Christ, for, as before observed, Christ is not intended. Besides, whenever redemption by Christ is spoken of, the price is usually mentioned, or some circumstances or another which fully determines the sense of it...here, is not the least hint of anything of this kind. Add to this that such who are redeemed by Christ are never left to deny him, so as to perish eternally, for could such be lost, or bring on themselves swift destruction, Christ’s purchase would be in vain and the ransom price be paid for nought...the word ‘buying’ regards temporal deliverance, and particularly the redemption of the people of Israel out of Egypt, who are therefore called the people the Lord had purchased.” (p.289-290). Lloyd-Jones lewer kommentaar op Gill se lering: “...as the Scripture tells us in many different places, all those who came out of Egypt were not truly the children of God. ‘They are not all Israel that are of Israel.’ They were not all redeemed, but they were all bought out. In that sense they were all ‘bought’. But they were not bought in the sense of being redeemed and regenerated and becoming the children of God. This is the explanation of2 Peter 2:1.” (p.291).
Verskeie Nuwe Testamentiese tekste bots op oog af met die lering van die volharding van die gelowiges. Maar wanneer ons let op die fyn detail in die verse sien ons dat die Skrif deurgaans konsekwent is. Hier is dan sewe tekste. [i] In die gelykenis van die saaier ontvang verskillende groepe persone die Woord. Net één van hierdie groepe groei en dra vrug – die ander val weg. Is hierdie nie 'n verwysing na Christene wat hulle redding verloor nie? Nee. Dié wat nie vrug dra nie het geen wortels gehad nie (Matteus 13:21). 'n Doringbos dra nie druiwe nie en 'n distel nie vye nie. Net so is die rede vir slegte vrug in 'n persoon se lewe eenvoudig dat hy geen hartsverandering ondergaan het nie. Hy het nog 'n hart van klip en is ongered (Lukas 6:44-45). [ii] In Johannes 6:60, 66 lees ons van dissipels wat nie meer met Jesus gewandel het nie. Is dit 'n bewys dat gelowiges hulle redding kan verloor? Nee, want Jesus sê duidelik van hierdie mense dat hulle nie in Hom geglo het nie (Johannes 6:64).
[iii] Paulus kasty sy liggaam en beoefen selfbeheersing. Hoekom? Hy doen dit sodat hy nie, nadat hy vir ánder preek, miskien self verwerplik sou wees nie (1 Korintiërs 9:27). Die konteks van 1 Korintiërs 9laat nie toe dat ons die vers interpreteer om te beteken dat Paulus sy redding kan verloor nie. Dit beteken eerder dat hy gediskwalifiseer word as 'n evangelie-bedienaar en dat hy sy hemelse beloning sal verloor. Sien 1 Korintiërs 3:9-15vir dieselfde gedagte. In die laasgenoemde teks is dit duidelik dat die persoon wat sleg bedien wel gered word, maar soos deur vuur heen. Paulus sê dus glad nie dat 'n Christen sy redding kan verloor nie. [iv] In Johannes 15:2, 6 praat Jesus van vrugtelose takke wat van die wingerd afgesny word en in die vuur verbrand word. Jesus sê dat sy dissipels reeds skoon is deur die woorde wat Hy tot hulle gespreek het (Johannes 15:3). Wanneer Hy hierdie woorde sê is Judas nie daar nie. Judas het reeds in hoofstuk 13 uitgegaan om Jesus te verraai. Net voordat Judas weg is het Jesus gesê dat al sy dissipels behalwe vir Judas, skoon is (Johannes 13:10). Die takke wat van die wingerd (Christus, 15:1) afgesny word is dus mense soos Judas; mense wat 'n uiterlike assosiasie met Jesus gehad het, maar onrein en ongered was. Ons kry dieselfde beeld in Romeine 11:17-24 waar takke van die mak olyfboom (Israel) afgebreek word. Hierdie Jode was wel God se uitverkore volk, maar was nie weergebore nie. Net so kan God ongeredde mense wat deel is van die kerk afbreek. Weereens het ons dan nie 'n teks wat sê 'n gelowige kan sy redding verloor nie.
[v] Die gelykenis van die tien maagde in Matteus 25 praat ook nie van mense wat hulle redding kan verloor nie. Hier lees ons van vyf wyse en vyf dwase maagde wat gewag het vir die Bruidegom om te kom. Die vyf wyse maagde het ekstra olie in hulle lampies gehad. Die dwase maagde het nie. Toe die Bruidegom op die drumpel van die deur was het die dwase maagde besef hulle het nie genoeg olie in hulle lampies nie. Hulle moes gou dorp toe gaan om nog olie te koop, maar toe hulle terugkom was die onthaalsaal se deur toe. Toe hulle klop om in te kom het die Bruidegom vir hulle gesê: “Ek ken julle nie.” Hierdie teks praat van mense wat die voordele van Christenskap soek (die hemel), maar nie bereid is om die verantwoordelikhede te neem wat daarmee saamgaan nie. Buitendien sê Jesus nooit vir een van sy kinders: “Ek ken jou nie.”
[vi] In Openbaring 2:5, 3:16 dreig Jesus die Efesiërs en Laodisense dat Hy hulle kandelaar gaan verwyder; dat Hy hulle uit sy mond gaan uitspoeg. Hierdie verse het egter niks met die verlies van 'n persoon se redding te doen nie, maar eerder daarmee dat Jesus 'n kerk gaan toemaak. Verloor al die mense van 'n sekere gemeente hulle redding wanneer Jesus daardie betrokke kerk se deure sluit? [vii] Jesus belowe in Openbaring 3:5: “Wie oorwin, sal beklee word met wit klere, en Ek sal sy naam nooit uitwis uit die boek van die lewe nie, en Ek sal sy naam bely voor my Vader en voor sy engele.” Party mense sê hierdie teks impliseer dat Jesus tóg ánder mense se name uit die Boek van die Lewe kan en sal uitvee. Dit is onwaar. MacArthur waarsku dat ons nie 'n belofte in 'n dreigement moet verander nie. In Hebreërs 13:5 belowe Jesus dat Hy ons nooit sal begewe en nooit sal verlaat nie. Moet ons hieruit aflei dat Jesus sê: “Deur hierdie belofte impliseer Ek dat Ek party van my kinders wel sal begewe en verlaat”? Sekerlik nie. Openbaring 3:5 bedoel presies wat dit sê: Jesus sal nooit ons name uit sy boek uitvee nie. Wanneer Eksodus 32:33 en Psalm 69:29 praat van mense wat uit God se boek uitgevee word, verwys dit nie na dieselfde Boek van die Lewe as in die Nuwe Testament nie. Wanneer ons gebore word, plaas die regering ons name op 'n lys van die lewendes ('n boek voor die tyd van rekenaars). Wanneer 'n persoon sterf verskuif sy naam na die rekord van die dooies. Wat Moses sê is: “Here, maak my eerder dood as wat U die Israeliete doodmaak. Vee my naam uit en los húlle name op die rekord van die lewendes.” Die Psalmis bedoel dieselfde: “Here, verwyder asseblief my vyande se name van die boek van die lewendes en verskuif dit na die boek van die dooies.”
Martyn Lloyd-Jones gee 'n paar prinsiepe vir interpretasie van moeilike tekste. Ek het ook 'n paar van my eie prinsiepe by syne bygevoeg. As jy in die toekoms met moeilike verse vashak, kan jy hierdie prinsiepe gebruik. Heel eerste moet jy die bid en die Heilige Gees se hulp vra om die vers te verstaan. Vertrou dat die Heilige Gees jou sal help wanneer jy die vers oordink. Verder is dit belangrik dat jy by die Skrif alleen bly en nie waarhede weggooi omdat dit nie logies sin maak vir jou nie. Sodra jy in die realm van filosofie probeer beweeg gaan jy vasbrand. Vergelyk Skrif met Skrif. Indien jy op 'n teks afkom wat lyk of dit sê 'n Christen kan sy redding verloor, moet jy dit vergelyk met die ander honderd verse wat sê 'n Christen kan nie sy redding verloor nie. Die Bybel kan homself nie weerspreek nie. Jy moet vir jouself oor die een moeilike vers sê: “Hierdie vers KAN NIE beteken 'n gelowige kan sy redding verloor nie, want die res van die Skrif sal nie so 'n interpretasie toelaat nie. Die vers móét dus iets anders beteken.” Interpreteer dus die moeilike verse in die lig van die duidelike verse. Moenie 'n lering probeer bou op een enkele moeilike teks nie. Dit is gewoonlik hoe kultusse tot stand kom. Doen eksegese. Haal uit die teks wat daar staan. Doen woordstudie. Let op die detail van 'n bepaalde Skrifgedeelte. En dan is dit ook belangrik dat jy die konteks bestudeer. Moenie 'n vers buite konteks probeer interpreteer nie. Wat sê die omliggende verse? Aan wie is hierdie verse geskryf? Waaroor handel die hoofstuk en die boek? Antwoorde op sulke vrae behoort jou te help om die vers reg te interpreteer. Ek hoop jy is oortuig dat 'n Christen nie sy redding kan verloor nie, en dat God goed is in verlossing.