Coram Deo Cover Image

Coming soon...

24 May 2014

Hoe weet jy God sal sy beloftes hou?

Stars and sand

Ek het al dikwels in preke verwys na John Paton.  Hy was ‘n Skotse sendeling na die New Hebrides.  Die inboorlinge (kannibale) het dikwels vir Paton belowe dat hulle sal ophou om te steel en te moor.  Hulle beloftes was soos ‘n wasem.  Hulle het gelieg.  Genesis 15:1-18:15 wys vir ons dat God nie ‘n mens is wat lieg nie.  Hy hou sy beloftes.

 

Offers (hfst.15-16)

In hoofstuk 14 het God vir Abram beskerm en sy vyande oorwin.  Die koning van Sodom wou hom beloon, maar hy het dit van die hand gewys (14:20-23).  Gód was sy skild en Hý sou hom beloon; daarom het hy nie nodig gehad om te vrees nie (15:1).  Maar vandag word jy beloon en môre sterf jy.  Wie kry dán die beloning as jy nie ‘n erfgenaam het nie (15:2-3)?  God het Abram se vraag beantwoord:  “die een wat uit jou liggaam sal voortkom, hy sal jou erfgenaam wees.  Daarop lei Hy hom uit na buite met die woorde:  Kyk nou op na die hemel en tel die sterre as jy hulle kan tel [onthou dat ‘n mens baie meer sterre in die woestyn sien as in die stad!].  En Hy sê vir hom:  So sal jou nageslag wees.” (15:4-5).  Abram het God se belofte geglo; God het toe sy geregtigheid aan hom toegereken (15:6, Romeine 4:3).

 

God het vir Abram herinner hoe Hy hom uit Ur van die Chaldeërs (suid-Irak) na Kanaän toe geskuif het om die land as erfdeel te verkry (15:7).  Abram het egter nog geen grond in die land besit nie.  Hoe kon hy verseker weet dat God dit aan sy nageslag sou gee (15:8)?  God het beveel dat hy vee en voëls moes slag.  Hy moes die bees, bok en skaap in die lengte deursny en in ‘n ry op die grond sit.  Die duif en tortelduif het hy agter die diere se karkasse neergelê.  Die aasvoëls het gekom om aan die vleis te vreet, maar Abram het hulle verjaag (15:8-11).  Wat op aarde beteken hierdie simboliek?  Die persoon wat die verbond maak sê hierdeur dat sý liggaam so gebreek sal word, dat die aasvoëls aan sý dooie liggaam sal vreet as hy die verbond breek.  Jeremia 34:17-20 verduidelik dit so:

 

“Daarom, so sê die HERE:  Júlle het na My nie geluister om ‘n vrylating uit te roep elkeen vir sy broer en vir sy naaste nie; kyk, Ek roep ‘n vrylating uit, spreek die HERE, om julle oor te gee aan die swaard, die pes en die hongersnood, en Ek sal julle ‘n skrikbeeld maak vir al die koninkryke van die aarde.  En Ek sal die manne wat my verbond oortree het, wat die woorde van die verbond nie gehou het wat hulle voor my aangesig gesluit het nie, maak soos die kalf wat hulle in twee stukke gesny het en tussen die stukke waarvan hulle deurgegaan het:  die vorste van Juda en die vorste van Jerusalem, die hofdienaars en die priesters en die hele volk van die land wat tussen die stukke van die kalf deurgegaan het.  En Ek sal hulle gee in die hand van hulle vyande en in die hand van die wat hulle lewe soek; en hulle lyke sal dien as voedsel vir die voëls van die hemel en die wilde diere van die aarde.”

 

Dit is dalk wat Jesus bedoel het toe Hy die nagmaalbrood gebreek het en gesê het:  ‘Dit is my liggaam’ (Lukas 22:19).  Ons liggame moes in twee gesny word.  Jesus het egter ons sonde op Hóm geneem en namens ons sy liggaam laat ‘breek’ deur ‘n aaklige en Godverlate kruisdood.

 

God het ‘n diep slaap oor Abram laat kom om te wys dat Hý die verbond maak – Abram het geen inisiatief geneem nie (15:12a).  Daar het ‘n vreeslike donker oor Abram gekom, sodat hy bang geword het (15:12b).  Die vrees was oor dit wat die Here vir hom vertel het:  sy nageslag sou vir 400 jaar (afgerond, cf. Eksodus 12:40-41) slawe wees in ‘n vreemde land (15:13).  Maar God sou die Egiptenare oordeel en sy volk uitlei (15:14).  En dan sou hy die Amoriete oordeel as sy volk die Beloofde Land in besit geneem het (15:16).  As Hy wou, kon God die Amoriete lankal gestraf het.  Maar Hy was geduldig.  Hulle oordeel moes vol word soos ‘n dam.  En dan sou die oordeel losbreek (15:16, cf. Romeine 2:5).  Abram sou nie in hierdie vreeslike dinge deel nie, maar sou oud word en in vrede sy kop neerlê (15:15).

 

‘n Vlammende fakkel en rokende oond het tussen die stukke deur beweeg (15:17).  Dit was simbolies van God se teenwoordigheid (Eksodus 13:21-22, 19:18).  Hy is ‘n verterende vuur (Deuteronomium 4:24).  God het belowe om die land van die huidige inwoners aan Abram se nageslag te gee (15:18-21).  Maar hoe kon dit gebeur as Sarai onvrugbaar was?  Hulle het al 10 jaar in die land gewoon en nog nie ‘n kind gehad nie.  Sarai was ongeduldig en het begin twyfel.  Sy het voorgestel dat Abram deur haar Egiptiese slavin (Hagar) kinders námens haar moes baar.  Toe Hagar swanger word het sy met minagting op Sarai neergesien omdat sy onvrugbaar was.  Sarai het jaloers geraak:  ‘Dalk hou Abram nou meer van Hagar, omdat sy vir hom ‘n seun gebaar het?’  Sarai het vir Abram begin beskuldig (16:1-5).  Hy was egter passief en het sy verantwoordelikheid ontken:  “Daar is jou slavin in jou hand—doen met haar soos dit goed is in jou oë.” (16:6).  Sarai was hard en het vir Hagar sleg behandel.  Hagar het gevlug en terug gekeer na haar tuisland toe (cf. 12:16).  Oppad Sur toe (net oos van Egipte) het sy by ‘n fontein gestop om te rus (16:6-7).  Daar het die Engel van die Here vir haar gesê om terug te keer en vir Sarai te luister (cf. Filemon).  Ons kom gou agter dat hierdie Engel van die Here God self is.  Hy belowe om vir Hagar ‘n groot nageslag te gee.  Hy sê ook vir haar om die seuntjie Ismael te noem.  Dit sou haar herinner aan dié dag toe God haar hulpgeroep gehoor het (Ismael beteken ‘God hoor’).  God het ook vir haar gesê dat Ismael soos ‘n wilde donkie sou wees:  hy sou in die woestyn woon en nie maklik getem word nie (16:8-12).  Alles het gebeur soos wat die Here voorspel het:  Ismael het ‘n groot nageslag gehad en in die woestyn gewoon (21:20-21, 25:18).

 

Hagar was bly.  God het haar in haar nood gesien.  Daarom noem sy die put:  Lagai-Roï.   Dit beteken:  die Lewende Een wat my sien.  Nie net het die Here haar gesien nie, maar sy het Hóm gesien en bly lewe (16:13-14)!

 

Hagar het teruggekeer en Ismael is gebore toe Abram 86 was (16:15-16).

 

Bloed het gevloei toe God sy belofte aan Abram bevestig het.  Net so het God die belofte van die hemelse land met bloed verseël – sy eie!  As jy op hierdie God vertrou en Hóm liefhet, hoef jy nie soos Abram te twyfel nie.  Moenie glo in jou eie geloof nie (het ek genoeg?), maar glo in Hom wat belowe het.  Ook wanneer dit by ánder Bybelse beloftes kom moet jy nie twyfel nie:

 

  • Sukkel jy finansieel? God het belowe om vir sy kinders te sorg. Jy hoef nie jou eie skelm planne te maak om te oorleef nie.
  • Voel jy eensaam? Die Here sal jou vertroos en vir jou Christene vriende gee. Moenie met ‘n ongelowige trou nie.
  • Het iemand jou sleg behandel? Die Here belowe om jou vyande te oordeel. Moenie self wraak neem nie.
  • Ervaar jy fisiese of emosionele pyn? Die Here sal vir jou genade gee om deur dit te kom. Moenie die oplossing in drank of ander vorme van verslawing soek nie.
  • Is jy verward? Die Here het vir jou mede-gelowiges gegee om jou te help. Moenie hulp soek by ‘n verbode man of vrou wat jou en jou probleme ‘verstaan’ nie.
  • Bevind jy jouself in ‘n onmoontlike situasie? God belowe om sy kinders se gebede te verhoor. Moenie als doen behalwe om te bid nie.

 

Besnydenis (hfst.17)

In 16:16 was Abram 86.  In 17:1 is hy 99.  Vir 13 jaar ná sy sonde met Hagar is daar geen openbaring op rekord nie.  Nou bevestig die Here sy belofte:  ‘Ek is die Almagtige God – ek kán vir onvrugbare ou mense kinders gee.  Wees net opreg en gehoorsaam, sodat Ek my verbond met jou kan bevestig.’ (v.1-2).  Abram het die Here gevrees en op sy aangesig neergeval (v.3).  God het belowe dat hy die vader van nasies en konings sou word; daarom is sy naam verander na Abraham (v.2-6).  In 25:1-4, 12-16 lees ons:

 

“En Abraham het weer ‘n vrou geneem met die naam van Ketúra.  En sy het vir hom Simran en Joksan en Medan en Mídian en Jisbak en Suag gebaar.  En Joksan was die vader van Skeba en Dedan; en die kinders van Dedan was die Assuriete, Letusiete en Leümmiete.  En die seuns van Mídian was:  Efa en Efer en Henog en Abída en Eldaä.  Hulle almal was seuns van Ketúra... En dit is die stamboom van Ismael, die seun van Abraham, wat Hagar, die Egiptiese, die slavin van Sara, vir Abraham gebaar het—dit is die name van die seuns van Ismael, hulle name volgens hulle afstamming: die eersgeborene van Ismael, Nébajot; dan Kedar en Adbeël en Mibsam en Misma en Duma en Massa, Hadad en Tema, Jetur, Nafis en Kedma.  Dit is die seuns van Ismael, en dit hulle name, in hulle dorpe en laers, twaalf vorste volgens hulle volkstamme.”

 

Abraham is ook die vader van die konings van Israel en Juda.  Hy is die voorvader van die Messias.  Hy is die voorvader van elke gelowige:  “[Jesus] het ons [gelowiges] konings en priesters vir onse God gemaak, en ons sal as konings op die aarde heers.” (Openbaring 5:10).

 

Die verbond met Abraham as ‘n ewige verbond (v.7-8).  As teken het God die besnydenis gegee.  Weer het bloed gevloei om die verbond te verseël.  Maar hoekom besnydenis en nie ‘n diere offer nie?  John MacArthur verduidelik:

 

‘There was a health benefit, since disease could be kept in the folds of the foreskin, so that removing it prevented that.  Historically, Jewish women have had the lowest rate of cervical cancer.  But the symbolism had to do with the need to cut away sin and be cleansed.  It was the male organ that most clearly demonstrated the depth of depravity because it carried the seed that produced depraved sinners.  Thus circumcision symbolized the need for a profoundly deep cleaning to reverse the effects of depravity.’ (The MacArthur Study Bible, ESV, p.39, cf. Deuteronomium 30:6).

 

Op agt dae is die liggaam ryk aan vitamien K.  Omdat dit bloeding stop moes die seuntjie dán besny word.  Enige slaaf in die huis (gekoop of in die gesin gebore) moes ook besny word.  Indien enige man nié besny is nie, moes hy afgesny word van die verbond (v.9-14).  Jesus self is besny om hierdie opdrag te vervul en sý geregtigheid toe te reken aan elkeen wat in Hom glo (Lukas 2:21, 2 Korintiërs 5:21).

 

God het Sarai se naam verander na Sara.  Beide beteken ‘prinses’.  Die naamsverandering het ‘n nuwe begin aangedui.  Nasies en konings sou uit haar gebore word (v.15-16).  Toe die Here dít sê het Abraham gelag.  Hy kon nie glo dat ‘n 100 jarige man en sy 90 jarige vrou ‘n kind kon hê nie (v.17).  God het hom verseker dat sy nageslag nie deur Ismael sou kom nie, maar deur Isak (v.18-19, Isak beteken‘hy lag’).  Ismael sou ‘n nasie en prinse word; Isak sou nasies en konings word (v.20-21).

 

God het die belofte van die land gemaak aan Abraham en sy nageslag.  Vandag is baie Jode nie in die land nie, maar oor die wêreld versprei.  Het God dan sy belofte gebreek?  Nee.  Nie alle Jode is die ware nageslag van Abraham nie.  Die ware nageslag van Abraham is alle Jode en heidene wat hulle bekeer en in Jesus glo.  Dit is húlle wat die land sal erf.  Die Skrif sê:

 

“Want die kwaaddoeners sal uitgeroei word; maar die wat die HERE verwag, hulle sal die aarde besit [aarde kan ook vertaal word met ‘land’]... Die ootmoediges daarenteen sal die aarde besit en hulle verlustig oor groot vrede... want die wat deur Hom geseën word, sal die aarde besit; maar die wat deur Hom vervloek word, sal uitgeroei word... Die regverdiges sal die aarde besit en vir ewig daarop woon... Wag op die HERE en hou sy weg, en Hy sal jou verhoog, om die aarde te besit; jy sal met welgevalle neersien op die uitroeiing van die goddelose mense.” (Psalm 37:9, 11, 22, 29, 34, cf. Matteus 5:5).

 

“En julle moet hierdie land aan julle uitdeel volgens die stamme van Israel.  En julle moet dit as erfenis laat toeval aan julle en aan die vreemdelinge wat onder julle vertoef, wat kinders onder julle verwek het; en hulle sal vir julle wees soos ‘n kind van die land onder die kinders van Israel; saam met julle moet hulle ‘n erfdeel ontvang onder die stamme van Israel.  En in die stam waar die vreemdeling by vertoef, daar moet julle hom sy erfdeel gee, spreek die Here HERE.” (Esegiël 47:21-23).

 

“En baie nasies sal hulle in dié dag by die HERE aansluit, en hulle sal My tot ‘n volk wees; en Ek sal in jou midde woon.  Dan sal jy weet dat die HERE van die leërskare my na jou gestuur het.” (Sagaria 2:11).

 

“Hulle antwoord en sê vir Hom:  Ons vader is Abraham.  Jesus sê vir hulle:  As julle die kinders van Abraham was, sou julle die werke van Abraham doen; maar nou probeer julle om My om die lewe te bring, iemand wat aan julle die waarheid vertel het, wat Ek van God gehoor het.  Dit het Abraham nie gedoen nie... Julle het die duiwel as vader, en die begeertes van julle vader wil julle doen” (Johannes 8:39-40, 44).

 

“Want die belofte dat hy erfgenaam van die wêreld sou wees, het Abraham of sy nageslag nie deur die wet verkry nie, maar deur die geregtigheid van die geloof... Abraham...die vader van ons almal” (Romeine 4:13, 16).

 

“Maar ek sê dit nie asof die woord van God verval het nie; want hulle is nie almal Israel wat uit Israel is nie.  Ook nie omdat hulle Abraham se nageslag is, is hulle almal kinders nie; maar:  in Isak sal jou nageslag genoem word.  Dit wil sê, nie hulle is kinders van God wat die kinders van die vlees is nie, maar die kinders van die belofte word gereken as die nageslag.” (Romeine 9:6-8).

 

“Want ek wil nie hê, broeders, dat julle hierdie verborgenheid nie moet weet nie, sodat julle nie eiewys mag wees nie:  dat die verharding ten dele oor Israel gekom het totdat die volheid van die heidene ingegaan het; en so sal die hele Israel gered word” (Romeine 11:25-26).  Die ‘hele Israel’ verwys na Jode en heidene wat in Jesus glo.

 

“Julle verstaan dan dat die wat uit die geloof is, hulle is kinders van Abraham... Nou is aan Abraham die beloftes toegesê en aan sy saad.  Hy sê nie:  En aan die sade, asof dit op baie sien nie, maar op een:  En aan jou saad, dit is Christus... En as julle aan Christus behoort, dan is julle die nageslag van Abraham en volgens die belofte erfgename.” (Galasiërs 3:7, 16, 29).

 

“Want daar is geskrywe dat Abraham twee seuns gehad het, een uit die slavin en een uit die vrye.  Maar die een uit die slavin is gebore na die vlees, en die ander een uit die vrye deur die belofte.  Dit is sinnebeelde, want dié vroue staan vir twee verbonde:  een, van die berg Sinai afkomstig, wat vir die slawerny kinders baar—dit is Hagar; want Hagar staan vir die berg Sinai in Arabië en kom ooreen met die teenswoordige Jerusalem en is met haar kinders saam in slawerny.  Maar Jerusalem daarbo is vry; en dit is die moeder van ons almal.  Want daar is geskrywe:  Verbly jou, onvrugbare wat nie baar nie; breek uit en roep, jy wat geen barensnood het nie, want die kinders van die eensame is meer as van haar wat ‘n man het.  Maar ons, broeders, is soos Isak, kinders van die belofte” (Galasiërs 4:22-28).

 

julle [was] in dié tyd sonder Christus, vervreemd van die burgerskap van Israel en vreemdelinge ten aansien van die verbonde van die belofte, sonder hoop en sonder God in die wêreld... So is julle dan nie meer vreemdelinge en bywoners nie, maar medeburgers van die heiliges en huisgenote van God... die heidene [is] mede-erfgename en medelede van die liggaam en mededeelgenote aan sy belofte in Christus deur die evangelie” (Efesiërs 2:12, 19, 3:6).

 

“[Jesus] wat Homself vir ons gegee het om ons te verlos van alle ongeregtigheid en vir Homself ‘n volk as sy eiendom te reinig, ywerig in goeie werke.” (Titus 2:14).

 

“Maar julle is ‘n uitverkore geslag, ‘n koninklike priesterdom, ‘n heilige volk, ‘n volk as eiendom verkry, om te verkondig die deugde van Hom wat julle uit die duisternis geroep het tot sy wonderbare lig” (1 Petrus 2:9).

 

Abraham en sy kinders is besny.  Beteken dit dat Christene se kinders gedoop moet word?  Nee, want:

 

  • Net gelowiges is kinders van Abraham (soos die bogenoemde verse duidelik wys). Mense moet na geestelike geboorte gedoop word; nie na fisiese geboorte nie. Paulus sê: “Want julle is almal kinders van God deur die geloof in Christus Jesus; want julle almal wat in Christus gedoop is, het julle met Christus beklee... En as julle aan Christus behoort, dan is julle die nageslag van Abraham en volgens die belofte erfgename.” (Galasiërs 3:26-27, 29).
  • In Genesis 17 kry besnedenes die land as erfdeel. Kan ons dan in die Nuwe Testament sê dat alle gedoopte kinders die hemelse land sal erf? As jy dít sê glo jy, soos die Katolieke, in ‘baptismal regeneration’– die doop red. Dit sou ook beteken dat Baptiste se ongedoopte kinders van die verbond afgesny word (17:14) en hel toe gaan.

 

Die kinderdoop kweek vals sekerheid.  Jy sê in effek vir ‘n kind dat hy of sy vóór geloof en bekering die hemel erf.  Hordes mense word as babas gedoop, op 17 voorgestel en aangeneem, en verdwyn dan soos mis voor die son.  Hulle het geen belang in die Here en sy kerk nie.

 

Die besnydenis was nooit ‘n skadubeeld van die doop nie.  Die doop vervang nie die besnydenis nie.  Die besnydenis van die hart is die vervulling van die besnydenis van die vlees.  Mense wie se harte besny is, moet gedoop word.  Paulus skryf van “[Jesus] in wie julle ook besny is met ‘n besnydenis wat nie met hande verrig word nie, deur die liggaam van die sondige vlees af te lê in die besnydenis van Christus, omdat julle saam met Hom begrawe is in die doop, waarin julle ook saam opgewek is deur die geloof in die werking van God wat Hom uit die dode opgewek het.” (Kolossense 2:11-12).

 

God het ‘n belofte gemaak aan Abraham en sy nageslag.  Maar wat help dit as jy uitgesluit is; as jy nie ‘n kind van Abraham is nie?  Sorg dat jy ‘n kind van Abraham is.  Dán kan jy die hemelse land erf.  Vra dat Jesus die sonde uit jou hart uitsny (besnydenis van die hart).  Haat jou sonde en bekeer jou daarvan.  Glo die evangelie:

 

[1] Jesus is die ewige God.  Hy het mens geword en is nou volkome God en volkome mens.

 

[2] Jesus het geen sonde gehad of gedoen nie.  Hy het God se wet volmaak onderhou.

 

[3] Jesus het die straf wat ons verdien op Homself geneem aan die kruis.

 

[4] Jesus is begrawe en het liggaamlik opgestaan uit die dood.

 

[5] Jesus belowe die ewige lewe vir almal wat volkome op Hom vertrou.  Ware geloof loop uit op goeie werke.

 

Teofanie (hfst.18)

‘n Teofanie is wanneer God in een of ander vorm aan mense verskyn.  In 18:1-2 het drie mans by Abram se tent aangekom.  Een van hulle was die Here en die ander twee was engele (sien 18:16, 22, 19:1, Hebreërs 13:2).  Abram het tipiese Midde-Oosterse gasvryheid aan hulle betoon.  Hy het voor hulle gebuig en vir hulle water gegee om hulle stowwerige voete te was (sandale in die woestyn).  Hy het hulle onder sy koeltebome laat rus.  Hy het vir Sara gevra om brood te bak en vir sy slaaf gesê om ‘n kalf te slag.  Hy het die sagte kalf vleis en warm brood met dikmelk en soetmelk bedien (18:2-8).

 

Die Here het vir Abram gevra oor Sara, sy vrou (18:9).  Hy het belowe dat sy ‘n jaar later ‘n seun sou hê (18:10).  Sara het saggies gelag en in haar kop gesê:  ‘Hoe kan dit wees?  Abram is oud en ek ook.  Ek het lankal opgehou met menstrueer en kán nie meer swanger word nie.  Buitendien is ek veels te oud om seksuele plesier te hê.’ (sien 18:11-12).  God het geweet wat Sara dink; dat sy gelag het en nie sy belofte geglo het nie.  Kan God dan nie enigiets doen nie?  Hy het bevestig dat sy inderdaad ‘n seun sou hê.  Sy moes hom Isak noem, omdat sy en Abram gelag het (18:13-14, 17:17, Isak beteken ‘hy lag’).  Sara was bang en het ontken dat sy gelag het.  Maar God weet alles en het gesien hoe sy agter ‘n toe tentflap lag (18:15).

 

Jy mag dalk soos Sara dink dat jou situasie onmoontlik is.  Dit voel vir jou of jy nooit weer die lig sal sien nie.  Jy het al opgehou bid omdat die antwoord nie moontlik is nie.  Jy dink dat dit nie meer help om te glo of te hoop nie.  Een man het ‘n astronomiese bedrag nodig gehad, omdat die mediese fonds nie die koste vir sy kind se diabetes wou dek nie.  Hy was agt maande agterstallig met sy huis se paaiement.  Hy het die situasie aan die bank verduidelik, maar hulle het gedreig om die huis terug te vat.  Moedeloos het hy by my kom sit.  Ons het na ‘n Bybelse oplossing gekyk.  Twee dae later het sy vrou my in trane gebel.  Iemand het die mediese onkostes gedek.  Sy pa het hom uit die bloute gebel:  ‘Ons het ‘n polis vir jou uitgeneem toe jy vyf was.  Dit het nóú uitbetaal.’  Hoeveel rand was dit?  Presies die bedrag wat hy nodig gehad het om die agterstallige paaiemente te betaal.

 

Dalk dink jy dat die Here nie jou gebroke verhouding of huwelik kan herstel nie.  Hy kan nie vir jou werk voorsien nie.  Hy kan nie jou ongelowige kind red nie.  Die Bybel leer vir ons die teendeel.

 

“Sou iets vir die HERE te wonderbaar wees?  Hierdie tyd, oor ‘n jaar, sal Ek na jou terugkom, en Sara sal ‘n seun hê.” (18:14).

 

“Want geen ding sal by God onmoontlik wees nie.” (Lukas 1:37).

 

“Maar Hy antwoord:  Die dinge wat by mense onmoontlik is, is by God moontlik.” (Lukas 18:27).

 

“En aan Hom wat mag het om te doen ver bo alles wat ons bid of dink” (Efesiërs 3:20).

 

“Ag, Here HERE, kyk, U het die hemel en die aarde gemaak deur u grote krag en deur u uitgestrekte arm; geen ding is vir U te wonderbaar nie.” (Jeremia 32:17).

 

“Toe het die woord van die HERE tot Jeremia gekom en gesê:  Kyk, Ek is die HERE, die God van alle vlees; sou enige ding vir My te wonderbaar wees?” (Jeremia 32:26-27).

 

Glo dat God sy beloftes kan vervul en vra Hom om dit te doen.

 

In C.S. Lewis se Chronicles of Narnia het die White Witch ‘n ooreenkoms aangegaan met Aslan, die magtige leeu.  Nadat die verdrag gesluit is het die bose heks voor almal vir Aslan gevra:  ‘Hoe weet ek jy sal belofte hou?’  Onmiddellik het Aslan gebrul, sodat die heks op haar sitvlak beland en almal vir haar gelag het.  So is dit met God.  Hy sál sy beloftes hou.  Hy kán nie lieg nie (Titus 1:2, Hebreërs 6:18).  Hy sal sy beloftes hou.

Kategorieë