Hoe om jou regte te gebruik

In die Moslem-wêreld het vroue nie regte nie.  Sura 4:24 in die Qur’an sê:  ‘…As to those women on whose part ye fear disloyalty and ill-conduct, admonish them [first], [next], refuse to share their beds, [and last] beat them [lightly]…’

 

Die teenoorgestelde gebeur in die weste:  elkeen veg vir sy regte.  Baie mense staak vir meer geld.  Party beskou dit as hulle reg om gratis behuising te hê met elektrisiteit en lopende water.  In skole leer kinders dat hulle regte het:  hulle mag nie gedissiplineer word nie.  As jy net aan hulle raak, sal hulle jou by die onderwysdepartement aangee.  Selfs misdadigers het regte wat nie oortree mag word nie.

 

Die Bybel sien nie sonde oor omdat ons regte het nie.  ‘n Getroue Christen is selfs bereid om geldige regte prys te gee vir God se eer, gelowiges se geestelike welvaart, en ongelowiges se redding.  Dis Paulus se punt in 1 Korintiërs 9.

 

Paulus verdedig sy regte (v.1-14)

Ek weet van ‘n kerk met ‘n paar ryk mense wat ‘n leraar soek.  Die leraar moet sy eie huis en kar voorsien.  Die kerk sal vir hom ‘n salaris van R2000 per maand betaal.  Die Bybel sê egter dat evangelie-werkers die reg het om ordentlik betaal te word (v.1-14).

 

Paulus was ‘n ooggetuie van die opstanding (15:8, Handelinge 9).  Sy preke het bose sondaars in Korinte in nuwe mense verander (2 Korintiërs 3:2).  Dít bewys dat hy ‘n ware apostel was wat die ware evangelie verkondig het (v.1-3).

 

As apostel het hy net soos die ander apostels, Jesus se broers, en Petrus die reg gehad op ‘n padkos-toelaag, ‘n vrou as hulp, sendingreisgeld vir sy vrou, en ‘n salaris uit die gemeentes waar hy gepreek het (v.4-6, Lukas 10:7, 2 Tessalonisense 3:8-9).  Die soldaat kry ‘n salaris, die wynboer deel in die oes, en die herder drink van die bokke se melk (v.7).  Net so moet die Here se soldaat (2 Timoteus 2:3-4), kerkplanter (3:6-8), en geestelike herder (1 Petrus 5:2) betaal word.

 

Paulus sê hierdie dinge nie op menslike gesag nie.  God sê so.  In die Ou Testament het koringboere ‘n os gebruik om die meulsteen oor die koring te rol.  Die os se bek mag nie toegebind word nie.  Hy moet van die koring kan eet terwyl hy dit fyn maal (Deuteronomium 25:4).  Dié beginsel geld ook vir evangelie-predikers (v.9-10, 10:11, 1 Timoteus 5:18, Romeine 15:4, 27).  Paulus het die kerk in Korinte geplant.  As hy geestelik gesaai het, mag hy sekerlik geldelik maai en in die vrug deel (v.11-12a, 2 Timoteus 2:6).

 

Maar Paulus sou eerder sy reg op ‘n salaris prysgee, as om ‘n geleentheid vir evangelie te laat verbygaan (v.12b).  Niemand moet kan sê:  ‘Ons het nie die evangelie gehoor nie, want ons kon jou nie bekostig nie.’  Die priesters in die Ou Testament het uit die volk se tiendes en offers geleef en geëet (v.13, Deuteronomium 18:1, Numeri 18:21).  As Paulus wou, kon hy dieselfde gedoen het (v.14, Matteus 10:10).

 

Paulus begewe sy regte (v.15-27)

Ek ken ‘n predikant wat ryk geërf het en slim is met geld.  Hy het vir hom 4×4’s, sport karre, ‘n jaccuzi, ‘n toer motorfiets, en duur ‘speelgoed’ gekoop.  ‘Is dit sonde?  Het hy nie die reg om sy geld te gebruik soos hy wil nie?’ wonder iemand.  Die mense in sy gemeente kan nie so leef nie.  Daarom sou dit beter gewees het as hy, soos Paulus, sy regte prysgegee het (v.15-27).

 

Paulus het sy regte begewe.  Hy het – ook toe hy in Korinte was – tente gemaak vir ‘n inkomste (Handelinge 18:3).  Sy doel met v.1-14 was nie om vir geld te skimp nie (v.15a).  Hy sou sterf eerder as om die evangelie te verkoop (v.15b).  “Want in my gebrek het die broeders voorsien wat van Macedónië gekom het.  En ek het my in alles in ag geneem om julle nie te beswaar nie, en ek sal my in ag neem.  So seker as die waarheid van Christus in my is, sal hierdie roem in die streke van Acháje my nie ontneem word nie.” (2 Korintiërs 11:9-10).  Jesus het gesê:  “Julle het dit verniet ontvang, verniet moet julle dit gee.” (Matteus 10:8).

 

Moet hom nie misverstaan nie.  Paulus roem nie in sy amp of vaardigheid om te preek nie.  Om die evangelie te preek is sy plig (v.16).  Hiervoor het Jesus hom geroep (Handelinge 9:6, 15).  Soos die ander apostels en Jeremia, kon hy nie anders as om te preek nie (Handelinge 4:20, Jeremia 20:9).  As hy stilgebly het en nie gepreek het nie, sou die Here hom straf (v.16, Jakobus 3:1).  Paulus het nie self sy preekloopbaan gekies, met die doel om geldelike loon te kry nie (soos moderne Prosperity predikers).  God het vir Paulus geroep om ‘n rentmeester van die kosbare evangelie te wees.  Sy beloning was dus om die evangelie gratis en sonder betaling te preek (v.17-18).

 

Paulus het nie ‘n salaris getrek nie, en was dus vry van die houvas van enige kerk of individu (v.19, vgl. Spreuke 22:7).  Tog het hy homself ‘n dienaar van almal gemaak, sodat hy baie vir die evangelie kon wen (v.19).

 

[1] Hy was vry van die wet, maar het soos ‘n Jood geword om dié wat onder die wet is te wen (v.20).  Hy het nie geglo dat die besnydenis, offers, of die Nasireër-gelofte enigiets tot sy redding bydrae nie.  Tog sou hy dié praktyke beoefen om aanklank by die Jode te vind, sodat hulle ontvanklik sou wees vir die evangelie (Handelinge 16:3, 18:18, 21:26).

 

[2] Vir die heidene sonder die wet sou hy word soos een sonder die wet om hulle te wen (v.21, Galasiërs 2:3, 14).  Hy bedoel nie dat hy wetteloos sou word nie, want hy was immers onder die wet van Christus (Galasiërs 6:2):  ‘Jy moet jou naaste liefhê soos jouself.’

 

[3] Vir die swakkes sou Paulus sy regte opgee, sodat hulle geestelik sterker kon word (v.22).  “Daarom, as voedsel my broeder laat struikel, sal ek in der ewigheid geen vleis eet nie, om my broeder nie te laat struikel nie.” (8:13).  “net soos ek almal in alles behaag en nie my eie voordeel soek nie, maar dié van baie, sodat hulle gered kan word.” (10:33).

 

Paulus sou sy regte prysgee om mense vir die Here te wen.  Vir hom was die seën wat die evangelie bring (Efesiërs 1:3-14) belangriker as sy regte (v.22-23).

 

Die Korintiërs was bekend met die Isthmian spele wat elke paar jaar in hulle stad gehou is.  Paulus het dié beeld gebruik om te sê dat hulle moes hardloop om die prys te behaal:  ‘n ewige kroon en nie net ‘n blarekrans wat gou verlep nie (v.24-25, 2 Timoteus 4:8, Jakobus 1:12, 1 Petrus 5:4).  Om dit reg te kry moes hulle, soos goeie atlete, hulleself dissiplineer (v.25, 2 Timoteus 2:5).  Hulle moes nie net van sonde ontslae raak nie, maar ook van wettige plesiere wat hulle kon terughou (Hebreërs 12:1).

 

Goeie atlete het ‘n doel waarvoor hulle hardloop (v.26).  So moes die Korintiërs Jesus vooroë hou in die lewenswedloop (Hebreërs 12:2).  Hulle moes nie skadu-boksers wees nie, maar moes die teiken raak slaan (v.26).  So sou hulle enduit kon volhard soos Paulus (2 Timoteus 4:7).

 

Paulus het vir hulle ‘n voorbeeld gestel.  Hy het vir sy sondige vlees ‘n blou oog gegee, en was bereid om sy regte op te gee (v.27).  As hy dit nie gedoen het nie, sou sy vlees makliker die oorhand kon kry.  Hy sou dus makliker in sonde kon val en gediskwalifiseer word.  So sou hy sy wedloop in die evangelie-bediening moes opgee en sy hemelse beloning verloor (v.27, vgl. 3:15).

 

Begewe jou regte vir Jesus.  Wat is jou regte?  Jy het nie die reg om sonde te doen nie.  Jy is vry om die gawes te geniet wat God gee:  geld, kos, vakansies, die huwelik, wyn, sport, en baie meer (1 Timoteus 6:17).

 

Tog kan jy jou regte prysgee om ongelowiges te wen en swak gelowiges se groei te bevorder (v.19-23).  Hier is ‘n paar voorbeelde:

 

• Ek ken verskeie sendelinge wat hulle gemaklike lewens in die weste gelos het vir ‘n ander kultuur in ‘n derde wêreld land.
• Een vriend is bereid om Nike tekkies en teëlvloere prys te gee, omdat die mense onder wie hy werk dit nie kan bekostig nie.
• Martyn Lloyd-Jones was die mediese-assistent vir koningin Elizabeth se geneesheer. Hy sou waarskynlik sy baas se opvolger wees. Hy het dit vir die evangelie-bediening verruil.
• John Paton het ‘n groeiende bediening in Skotland gehad. Hy het dit agtergelaat om ‘n sendeling na die kannibale van die New Hebrides te word.
• My vriend het sy groeiende besigheid en plaaslewe gelos om onder die plakkers te werk.
• ‘n Bekende berader se vrou het haar familie in Amerika agtergelaat om in Suid-Afrika te kom werk. Haar buurvrou in Suid-Afrika het gevra: ‘Is jy nie lief vir jou kleinkinders nie? Hoe kan jy dit aan hulle doen?’ Haar antwoord was: ‘Ek is lief vir my kleinkinders, maar ek is liewer vir Jesus.’
• ‘n Kollega het sy veearts kliniek gelos, sy huis en sy kar verkoop om teologie te studeer.
• ‘n Afgetrede leraar het sy lewe lank die evangelie gratis verkondig. Hy was die predikant van verskeie kerke, maar het – uit eie keuse – nooit ‘n salaris gekry nie.
• ‘n Vriend van my het sy werk by Edgars gelos om die evangelie met kinders te deel. Hy het nie ‘n vaste inkomste gekry nie.
• ‘n Paar Suid-Afrikaanse predikante het geld Zambië toe gestuur om vir Conrad Mbewe ‘n kar te koop. Hy was dankbaar, maar het die geld teruggestuur. ‘Ek kan nie ‘n kar ry as die meeste van my lidmate loop of fietsry nie,’ het hy gesê.
• Howell Harris het besluit om nie te trou nie, sodat hy vryer kon wees om op preektoere te gaan.
• ‘n Amerikaanse paartjie in Johannesburg het gekies om in hierdie slegte land aan te bly, sodat hulle mense vir die Here kan wen.

 

Baie mense sal sê dis onverantwoordelik.  Ander sal sê om jou regte prys te gee is wetties (bv. as jy wyn opgee om ‘n swakker broer te wen).  Wees tog versigtig dat jy nie verwag dat almal dieselfde regte as jy moet prysgee nie.  Moet dit nie afdwing as ‘n reël nie.  Moenie dink dat iemand wat ‘n BMW ry, besluit om te trou, bier drink, of aanhou om in die sekulêre sektor te werk, minder geestelik is as jy nie.

 

Sal jy jou regte prysgee om ander te wen?  Sal jy vanjaar jou kersboom afslaan, ophou om alkohol te gebruik (8:13), of elke Sondag ‘n das dra as jy daareur jou broer kan wen?  Sal jy spek opgee om ‘n Moslem te wen?  Sal jy jou restaurant-ete met die direkteure prysgee om saam met die ‘tea lady’ toebroodjies te eet, sodat jy haar vir die Here kan wen?

 

Sal jy jou geselsies met mede-Afrikaners prysgee, sodat jy mense van ‘n ander taalgroep kan bevriend om hulle vir die Here te wen?  Sal jy ‘n kleiner kar koop, sodat jy die ekstra geld vir sending kan gee?  Sal jy jou vakansie opoffer om die evangelie in Mosambiek te preek?  Dalk is jy nie bereid om jou regte prys te gee nie.  Maar is dit regtig so erg as jy nie jou regte kan uitleef nie?

 

Hoekom moet jy bereid wees om jou regte prys te gee?  Selfverloëning is deel van wat dit beteken om Jesus te volg:  “As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën en sy kruis elke dag opneem en My volg.” (Lukas 9:23).  Jesus het sy regte – sy hemelse rykdom – prysgegee om ons te red (2 Korintiërs 8:9, Filippense 2:6-8).  En sal ons nie in sy voetspore volg nie?

 

‘n Klomp jare gelede was daar ‘n populêre lied wat die wêreld se idee oor mense regte opgesom het.  Die woorde het so gegaan:  ‘You’ve got to fight… for your right… to party!’  Ongelowiges sal vir hulle regte sterf.  Vir hulle gaan die lewe oor hulleself en hulle eie gemak.  Vir Christene gaan die lewe oor Jesus en liefde vir hulle naaste.  In watter kamp is jy?  Sal jy jou regte en lewe prysgee om Jesus te verheerlik deur ander vir Hom te wen?