Coram Deo Cover Image

Coming soon...

20 September 2014

Wie kan ons van God se liefde skei?

[column width="1/1" last="true" title="" title_type="single" animation="none" implicit="true"]

Loves me, loves me not

Om iets te perserveer beteken dat jy dit bewaar, sodat dit nie sleg word nie (byvoorbeeld vrugte in ‘n bottel). God het belowe om sy kinders tot die einde toe te bewaar of perseveer.  Engelse teologie-handboeke praat van ‘the doctrine of preservation’.  Genesis 46-47 illustreer dit.

Jakob se nageslag (46:1-27)

Jakob het Egipte toe gegaan en by Berseba gestop om ‘n offer te bring (46:1). Hy het seker die Here gedank dat Josef nog lewendig was, en vergifnis gevra vir die twis en voortrekkery in sy familie.  Jare voor hom het sy pa en oupa hier offers gebring vir die Here (21:31-33, 26:32-33).  Jakob was bang om Egipte toe te gaan.  Tydens die hongersnood in Abraham se dae het hy moeilikheid opgetel toe hy Egipte toe is (12:10).  Tydens die hongersnood in Isak se tyd het God hom verbied om Egipte toe te gaan (26:1-4).  Die Here het egter vir Jakob verseker en gesê hy moet Egipte toe gaan.  Dáár sou die Here sy belofte vervul om hom ‘n groot nasie te maak en terug te bring na die Beloofde Land toe (26:2-4, 12:2-3, 35:11).  Jakob het op die wa geklim en getrek met alles wat hy besit het:  sy rykdom, vee, seuns, dogters, skoondogters, en kleinkinders.  Sonder Juda se twee seuns wat dood was, en Josef se seuns wat in Egipte gebore is, was Jakob se nageslag 66 mense.  Saam met Jakob, Josef, en sy twee seuns was hulle 70 mense (46:5-27).  Volgens 1 Kronieke 7 en die Griekse vertaling van Genesis 46 (die Septuaginta), het Josef vier kleinseuns en een agterkleinseun gehad.  Daarom sê Stefanus in Handelinge 7:14 dat Jakob se nageslag 75 mense was.

Deur te sê dat daar altesaam 70 mense was, wil Moses (die skrywer) vir ons twee lesse leer:

[1] Die belofte van ‘n groot nageslag was reeds besig om vervul te word. Jakob het so vasgekyk teen die tragedie met Josef, dat hy vergeet het om die seën raak te sien (46:6-7, 26-27).

[2] Die eerste lesers van Genesis 46 het gesien dat Jakob se nageslag gegroei het van 70 mense tot ‘n paar miljoen! “Sewentig siele sterk het jou vaders na Egipte afgetrek, maar nou het die HERE jou God jou gemaak soos die sterre van die hemel in menigte.” (Deuteronomium 10:22).

Jakob se woonplek (46:28-47:31)

Juda was verantwoordelik vir die skeiding tussen Josef en Jakob (37:26-27). Nou was hý die een wat Josef en sy pa met mekaar herenig het (46:28).  Toe Josef sy pa sien, het hy hom omhels en vir ‘n lang tyd gehuil (46:29).  Noudat Jakob sy seun gesien het, kon hy in vrede sterf en nie swaarmoedig graf toe gaan nie (46:30, 37:35).

Josef het sy broers nader geroep en vir hulle voorgesê hoe hulle vir Farao moes antwoord. As hulle in Gosen (die beste deel van die land) wou bly, moes hulle vir Farao gesê het dat hulle bok- en skaapwagters was.  Omdat die Egiptenare gedink het dat dit ‘n laeklas werk was, sou Farao Gosen vir Josef se familie gegee het.  Josef het dít gedoen, sodat sy familie gemaklik kon lewe tydens die hongersnood, sodat hulle nie met die Egiptenare sou ondertrou nie, en sodat hulle nie Farao se godsdiens sou aanneem nie (46:31-34).  Josef het vyf van sy broers voor Farao gebring.  Toe hy gehoor het dat hulle herders was, het hy gesê dat hulle in Gosen moes bly en sommer ook sý vee moes oppas (47:1-6).  Josef het sy pa voor die koning gebring.  Jakob het vir Farao geseën (seker omdat Farao so goed was vir sy seun).  Farao kon sien dat hy oud was.  Jakob het gesê dat sy lyding in die lewe hom ouer laat lyk het as wat hy werklik was.  Hy was maar 130 jaar oud.  Dit was niks in vergelyking met sy oupa se 175 jaar, of sy pa se 180 jaar nie (47:7-10).  Jakob het toe weer vir Farao geseën.  Die belofte aan Abram was besig om vervul te word:  deur hóm en sy nageslag sou al die nasies van die aarde geseën word (12:3).  Josef het sy gesin in Raämses gevestig en vir hulle gesorg (47:11-12).  Dié naam was meer bekend vir die eerste lesers as Gosen (Eksodus 1:11).

Die hongersnood was erg. Die Egiptenare se geld was op.  Hulle het hulle vee, plase, en uiteindelik hulleself aangebied in ruil vir koring en saad.  Josef het hulle aanbod aanvaar, sodat die hele land nou aan Farao behoort het.  Die volk moes 20% van hulle oeste vir Farao gee.  Net die priesters was vrygeskeld (47:13-26).  Die Egiptenare het net-net die hongersnood oorleef, maar God se volk was voorspoedig (47:27).  Die Skrif sê:  “Hulle sal nie beskaamd staan in die slegte tyd nie, en in dae van hongersnood sal hulle versadig word.” (Psalm 37:19).  “Wie sal ons skei van die liefde van Christus: ...honger...?” (Romeine 8:35).  Jakob het vir nog 17 jaar in Egipte gebly (47:9, 28).  Op sy sterfbed het hy gevra dat Josef hom in die Beloofde Land moes begrawe; in die grot wat Abraham in hfst.23 by die Hetiete gekoop het.  Josef het belowe.  Jakob het in lof voor die Here gebuig (47:29-31).

Selfs in droogte kan God sy kinders seën, behou, en die heel beste vir hulle gee (47:6, 11-12, 27). Op soortgelyke wyse kan God sy kinders deur die moeilikste tye op aarde seën en behou vir die hemel.  Hy sal ons tot die einde toe bewaar.  Nie ‘n enkele gelowige sal die hemel mis nie.  God sal daarvoor sorg.  Die Skrif sê:

“En dit is die wil van die Vader wat My gestuur het, dat al wat Hy My gegee het, Ek daarvan nie sal verloor nie, maar dit opwek in die laaste dag.” (Johannes 6:39).

 

“En Ek gee hulle die ewige lewe, en hulle sal nooit verlore gaan tot in ewigheid nie, en niemand sal hulle uit my hand ruk nie. My Vader wat hulle aan My gegee het, is groter as almal; en niemand kan hulle uit die hand van my Vader ruk nie.” (Johannes 10:28-29).

 

“Toe Ek saam met hulle in die wêreld was, het Ek hulle in u Naam bewaar. Oor die wat U My gegee het, het Ek gewaak; en nie een van hulle het verlore gegaan nie, behalwe die seun van die verderf, sodat die Skrif vervul sou word.” (Johannes 17:12).

 

“Want die wat Hy vantevore geken het, dié het Hy ook vantevore verordineer om gelykvormig te wees aan die beeld van sy Seun, sodat Hy die eersgeborene kan wees onder baie broeders; en die wat Hy vantevore verordineer het, dié het Hy ook geroep; en die wat Hy geroep het, dié het Hy ook geregverdig; en die wat Hy geregverdig het, dié het Hy ook verheerlik.” (Romeine 8:29-30).  Die wat Hy gekies, bestem, geroep, en geregverdig het, sal Hy ook verheerlik.

“Want ek is versekerd dat geen dood of lewe of engele of owerhede of magte of teenwoordige of toekomende dinge of hoogte of diepte of enige ander skepsel ons sal kan skei van die liefde van God wat daar in Christus Jesus, onse Here, is nie.” (Romeine 8:38-39).

“in wie julle ook, nadat julle die woord van die waarheid, die evangelie van julle redding, gehoor het, in wie julle, nadat julle ook geglo het, verseël is met die Heilige Gees van die belofte, wat die onderpand is van ons erfdeel om sy eiendom te verlos tot lof van sy heerlikheid.” (Efesiërs 1:13-14). Elke Christen het die Heilige Gees (Romeine 8:9). As één Christen nie die hemel maak nie, was die Heilige Gees ‘n slegte waarborg van ons verlossing.

 

“omdat ek juis hierop vertrou, dat Hy wat ‘n goeie werk in julle begin het, dit sal voleindig tot op die dag van Jesus Christus” (Filippense 1:6).

 

“En mag Hy, die God van die vrede, julle volkome heilig maak, en mag julle gees en siel en liggaam geheel en al onberispelik bewaar word by die wederkoms van onse Here Jesus Christus! Hy wat julle roep, is getrou; Hy sal dit ook doen.” (1 Tessalonisense 5:23-24).

 

“Om hierdie rede ly ek ook hierdie dinge; maar ek skaam my nie, want ek weet in wie ek geglo het, en ek is oortuig dat Hy mag het om my pand te bewaar tot dié dag toe.” (2 Timoteus 1:12).

 

“En die Here sal my verlos van elke bose werk en my red om in sy hemelse koninkryk in te gaan.” (2 Timoteus 4:18).

 

“Daarom kan Hy ook volkome red die wat deur Hom tot God gaan, omdat Hy altyd leef om vir hulle in te tree.” (Hebreërs 7:25).

 

“sodat ons ‘n onverganklike en onbesmette en onverwelklike erfenis kan verkry, wat in die hemele bewaar is vir ons wat in die krag van God bewaar word deur die geloof tot die saligheid wat gereed is om geopenbaar te word in die laaste tyd.” (1 Petrus 1:4-5).

 

“En dit is die belofte wat Hy ons beloof het, naamlik die ewige lewe.” (1 Johannes 2:25). Almal wat in Jesus glo het reeds die ewige lewe (Johannes 3:36).  Indien een Christen sy redding verloor is God ‘n leuenaar, omdat Hy ewige lewe belowe het, maar dit kortgeknip het.

“aan die wat geroep... en vir Jesus Christus bewaar is... Aan Hom nou wat magtig is om julle van struikeling te bewaar en julle sonder gebrek voor sy heerlikheid te stel met gejuig” (Judas 1, 24).

Openbaring 7:3-4 praat van 144 000 gelowiges op aarde (‘n simboliese getal). In Openbaring 14:1, 3 lees ons van 144 000 gelowiges in die hemel.  Elkeen van hulle het dit tot in die hemel gemaak.  Nie één het verlore gegaan nie.  Spurgeon het gesê dat daar nie in die hemel krone met stof en spinnerakke op sal wees nie.  Elke gelowige sal dit maak.  Hiermee sê ons nie dat almal wat hulle is Christene, dit tot in die hemel sal maak nie.  Duidelik bestaan daar vals Christene soos Matteus 7:21-23, Hebreërs 6:4-10, 2 Petrus 2:20-22, en Judas Iskariot (Johannes 6:70-71, 12:4-6, 13:10-11, 18, 17:12).  1 Johannes 2:19 praat van sulke mense as dit sê:  “Hulle het van ons uitgegaan, maar hulle was nie van ons nie; want as hulle van ons was, sou hulle by ons gebly het; maar dit moes aan die lig kom dat hulle nie almal van ons is nie.”  Ons sê ook nie dat ware gelowiges nie vir ‘n tydjie kan afdwaal soos Dawid en Petrus nie.  Weer sê Spurgeon:  ‘The believer, like a man on shipboard, may fall again and again on the deck, but he will never fall overboard.’ (aangehaal in A.H. Strong, Systematic Theology, p.885).

Iemand mag wonder: ‘Maar moedig hierdie leerstelling van ‘preservation’ nie sonde en geestelike luiheid aan nie?  As jy vir iemand sê dat hy nie sy redding kan verloor nie, sal hy dit as ‘n verskoning gebruik om te sê:  Omdat ek nie my redding kan verloor nie, kan ek sondig soos ek wil.  Ek hoef nie my Bybel te lees, te bid, of heilig te wees nie.’  Nee.  God behou sy kinders deur hulle volharding in geloof, heiligheid, die Woord, en gebed:  “werk julle eie heil uit met vrees en bewing; want dit is God wat in julle werk om te wil sowel as om te werk na sy welbehae.” (Filippense 2:12-13).  “sodat ons ‘n onverganklike en onbesmette en onverwelklike erfenis kan verkry, wat in die hemele bewaar is vir ons wat in die krag van God bewaar word deur die geloof tot die saligheid wat gereed is om geopenbaar te word in die laaste tyd.” (1 Petrus 1:4-5).  Volharding bewys of iemand waarlik gered is of nie (Matteus 10:22, Kolossense 1:23, Hebreërs 3:14).

Maak deur geloof in die ware evangelie, asook ‘n gehoorsame en heilige lewe seker of jy regtig gered is (2 Korintiërs 13:5, Hebreërs 12:14, 2 Petrus 1:10). As jy dan waarlik gered is, moet jy nie dink dat God ontrou is of sy beloftes kan breek nie.  Net soos wat ‘n swaar anker ‘n skip deur ‘n magtige storm behou, sal die Here jou behou tot in die hemel.

[/column]

Kategorieë