Coram Deo Cover Image

Coming soon...

4 March 2017

Die wonderwerk wat my lewe verander het

[column width="1/1" last="true" title="" title_type="single" animation="none" implicit="true"]

empty-tomb-4

‘n Man het eenkeer sy predikant se woorde met my gedeel: ‘Jesus moet eers persoonlik aan ‘n predikant verskyn, voordat hy met gesag kan praat.’  Regtig?  Kan elke gelowige nie sê dat hy in die persoonlike ervaring van Jesus se opstanding deel nie?  Kan elke gelowige nie sê dat die opgestane Christus in sy hart lewe nie?  En is dít nie die groot wonderwerk wat my en elke ander gelowige se lewe verander het nie?  Moet Jesus persoonlik aan ons verskyn voor ons dit kan glo?

Mag die Here vandag Jh.19:38-20:18 gebruik, sodat jy in die opgestane Jesus kan glo nog voordat jy Hom eendag in die hemel sien (20:8, 29).

Jesus se begrafnis (19:38-42)

Dan Brown se boek, The Da Vinci Code, het op ‘n populêre vlak vir mense geleer dat Jesus nie eintlik gesterf het nie.  Volgens Brown het Jesus voor sy dood van die kruis afgekom, Indië toe gegaan, met Maria Magdalena getrou, kinders gehad, en doodgegaan.  Brown se ontkenning van Jesus se dood op Golgota en sy begrafnis, ontken outomaties sy liggaamlike opstanding.  Die Skrif leer egter baie duidelik dat Jesus regtig doodgegaan het.  Sy begrafnis bewys dit.

In die vorige verse het Jesus gesterf en het die soldate bevestig dat Hy dood is (19:30-35). Dit het al begin om aand te word (Mt.27:57), en daarom het ‘n sekere Josef van Arimathea vir Pilatus toestemming gevra om Jesus se liggaam van die kruis af te haal (19:38, Dt.21:23).  Hy wou nie gehad het dat sy liggaam in die algemene graf vir gekruisigde misdadigers begrawe moes word nie.[1]  As dít gebeur het, sou Jesus se vyande rede gehad het om sy opstanding te ontken.  Maar omdat Pilatus Josef se versoek toegestaan het, het hulle geen gronde gehad om dit te doen nie (19:38, Mk.15:45, Lk.23:53).

Nikodemus het vir Josef gehelp. Hy het ‘n alwyn en mirre mengsel gebring wat omtrent 33 kg geweeg het (19:39).  Mirre was ‘n deursigtige bruin of rooi-geel boomgom wat uitgedroog is.  Dit was afkomstig van ‘n sekere soort Balsam of mirre boom (Lat. commiphora myrrha) wat in Arabië gegroei het.  Dit het soet reuk gehad.[2]  Alwyn was ‘n poeier wat uit die geurige sandelhout boom (Eng. sandalwood) geneem is.[3]

Volgens die Joodse gebruik het Josef en Nikodemus die liggaam saam met die alwyn en mirre mengsel in skoon linne toegedraai (19:40, Mt.27:59, 2 Kron.16:14). Die mengsel sou gemaak het dat die liggaam nie dadelik sleg geruik het nie.

Toe hulle klaar die Here se liggaam toegedraai het, het hulle Hom in ‘n tuingraf begrawe wat naby die kruis was (19:41). Omdat dit byna 18:00 was, die tyd vir die Sabbat om te begin (Mt.27:57), was Josef haastig om vir Jesus te begrawe (19:41-42, 14, Lk.22:1, 23:54, 56).  Dus het hy Hom in ‘n nuwe graf gelê wat hy vir homself in ‘n rots uitgekap het (19:41, Mt.27:60, vgl. Jes.53:9).  Josef en Nikodemus het ‘n groot klip voor die graf se ingang gerol (Mt.27:60).

‘n Klomp van die vroue wat vir Jesus gevolg het, het oorkant die graf gesit en gesien waar hulle Hom begrawe het (Mt.27:61, Mk.15:47, 40, Lk.23:55). Intussen het die Joodse Raad vir Pilatus gevra om ‘n paar soldate te stuur om die graf te bewaak.  Hulle was bang dat Jesus se dissipels die liggaam sou steel, en dan vir almal sou sê Hy het opgestaan.  Pilatus het gedoen wat hulle gevra het, en het ook vir die soldate gesê om die klip te verseël (Mt.27:62-66).

In reaksie op hierdie verse moet ons ten minste die volgende sê: Josef en Nikodemus het nog nie die dieper betekenis van Jesus se kruisdood en begrafnis verstaan nie.  En tog het dít wat daar gebeur het, iets in hulle harte verander.

Voor hierdie verse was Josef reeds ‘n dissipel wat die Koninkryk van God gesoek het (19:38, Mk.15:43). Hy was ‘n ryk en gerespekteerde lid van die Joodse Raad, ‘n goeie en regverdige man wat nie met hulle besluit saamgestem het om vir Jesus te kruisig nie (Mt.27:57, Mk.16:43, Lk.23:50-51).  Sy swakpunt was egter dat hy ‘n bang en geheime dissipel van Jesus was.  Hy het gevrees dat die Jode hom vir sy assosiasie met Jesus uit die sinagoge sou skop (19:38, 7:13, 9:22, 12:42).  Maar toe Jesus gekruisig is, het hy sy vrese oorkom en openlik met Hom geassosieer (19:38).

Nikodemus was dieselfde. Volgens 3:2 het hierdie Fariseër a.g.v. vrees in die nag na Jesus toe gekom (19:39).  In 7:50-52 het hy voor sy kollegas vir Jesus opgestaan, maar hulle het hom gou afgeskiet (7:50-52).  Net soos Josef was Nikodemus ‘n geheime dissipel (12:42).  En tog het hy ná Jesus se dood openlik met Hom geassosieer (19:39).  Hy het nie meer in die donker weggekruip nie, maar het na die lig toe gekom (3:19-21).

Ons sien dan dat Jesus se kruisdood en begrafnis twee manne verander het, al het hulle nie al die detail daarvan verstaan nie. Hoeveel te meer behoort dit ons dan nie te verander nie?  Ons verstaan immers die betekenis van sy kruisdood en begrafnis, en leef ook aan die anderkant van sy opstanding.

Net soos wat Jesus se kruisdood hierdie manne dapper gemaak het, behoort sy opstanding ons vreesloos te maak. Ons moenie ‘FBI Christene’ of geheime agente van die Here wees, wat bang is om openlik van Hom te getuig, met Hom te assosieer, en te bely dat ons Hom ken nie (19:38-39).  Om so te vrees is onnodig, omdat die opgestane en lewende Christus in ons woon (1 Jh.4:4).

Jesus se opstanding (20:1-10)

Soos die Jode in die eerste eeu (Mt.28:13, 15), is daar vandag liberale teoloë wat glo dat die dissipels Jesus liggaam gesteel het. In Jesus se tyd was dit algemeen vir grafrowers om mense se liggame te steel.  ‘Hoekom sou hulle dit gedoen het?’ het my seun twee weke gelede vir my gevra.

In sommige antieke kulture is mense met hulle juwele en ander skatte begrawe. Grafrowers sou die toegedraaide liggaam gesteel het en op ‘n veilige plek die grafdoeke losgedraai het, in die hoop dat daar dalk kosbare juwele aan die lyk was.  Was dit dalk die geval met Jesus?  Die grafrowers sou geweet het dat sý graf aan ‘n rykman behoort het, nie waar nie?  Kom ons bekyk die teks van nader om te sien wat werklik daar gebeur het.

Op die dag na die Sabbat, die eerste dag van die week[4], het Maria Magdalena, Salome, Johanna, en Maria die ma van Jakobus en Joses, met hulle speserye na die graf toe gegaan (20:1-2, Mk.16:1, 15:40, 47, Lk.24:1, 10).  Dit was donker toe hulle by die huis weg is (20:1).  Terwyl hulle oppad was, het die son met skrefies-oë oor die horison geloer (Mk.16:2).

‘Wie gaan die groot klip vir ons wegrol?’ het hulle oppad vir mekaar gevra (Mk.16:3). Hulle het nie geweet dat ‘n engel ‘n paar oomblikke voor hulle daar aangekom het om die klip weg te rol nie (Mt.28:2).[5]  Toe hulle dus by die graf aankom, het hulle gesien dat die klip weggerol is (Mk.16:4, Lk.24:2).  Maria Magdalena het haastig omgedraai om vir Petrus en die geliefde dissipel (Johannes volgens 21:20-24) te gaan sê (20:2).  Sy het aangeneem dat grafrowers gekom het om Jesus se liggaam te steel (20:2).

Terwyl die ander vroue vir Maria gewag het, het hulle in die graf ingegaan en gesien dat die liggaam weg is (Lk.24:3). Terwyl hulle daar gestaan het, het hulle twee engele in helder klere gesien en na die grond toe gebuig (Lk.24:4-5).  Die engele het hulle gerusgestel en gesê dat Jesus volgens sy voorspellings uit die dood uit opgestaan het (2:19-22, Lk.9:22, 18:33, 24:6-7).  Hulle moes vir Petrus en die ander dissipels gaan sê het dat Jesus hulle in Galilea sou ontmoet (Mk.16:7, 14:28).  Hulle is toe met vrees en groot blydskap daar weg om dit te doen (Mt.28:8), maar het langs die pad bang geraak, sodat hulle besluit het om niks te sê nie (Mk.16:8).

Kort nadat hulle weg is het Petrus en Johannes na die graf toe gehardloop (20:3). Omdat Johannes jonger was as Petrus, het hy vooruit gehardloop en eerste by die graf aangekom (20:4).  Alhoewel hy  nie ingegaan het nie (20:4-5), het hy van buite af ingeloer en die grafklere daar gesien lê (20:5).  Toe Petrus oomblikke later daar aangekom het, het hy in die graf ingegaan en die grafklere daar sien lê, met die kopdoek wat eenkant opgevou was (20:6-7).

Johannes het dit ook gesien toe hy vir Petrus in die graf in gevolg het (20:8). Hy het nou wel nie die Ou Testamentiese profesieë rakende Jesus se opstanding verstaan nie (20:9, Ps.16:10-11, Jes.53:10), maar die leë graf en die opgevoude grafklere het hom daarvan oortuig dat Jesus regtig opgestaan het, en dat Hy die lewende Seun van God en die Messias was (20:8, 30-31).  Hy en Petrus het toe omgedraai en huistoe gegaan (20:10).

Jy kan nie gered word en hemel toe gaan as jy nie in Jesus se liggaamlike opstanding glo nie. Deesdae wil liberale teoloë ons daarvan oortuig dat die kerk mense as gelowiges moet beskou, al glo hulle nie in die liggaamlike opstanding van Jesus nie (dr. Willem Nicol het dit bv. in ‘n samespreking by die Skuilkrans NG-gemeente in Pretoria gesê).

Maar hoe kan iemand gered word as hy in ‘n dooie Jesus glo? Hoe kan hy geestelik uit die graf van sy sonde opgewek word, as Jesus nie uit die dood uit opgestaan het nie (Ef.2:1, 5)?  En hoe kan ons liggame eendag opgewek word, as Jesus nie opgestaan het nie (1 Kor.15)?  As dit die geval is, moet ons besef dat sonde, siekte, en die dood self nie oorwin kan word nie, maar dat ons die hulpelose slagoffers daarvan is.

Paulus het ‘n appeltjie te skil met Tukkies, Unisa en Stellenbosch se teoloë wat Jesus se opstanding ontken. Volgens hom is hulle ellendige ongelowiges wat nie hoop het nie, en wie se sonde nie vergewe is nie (1 Kor.15:12-19).  ‘n Mens wonder hoekom hulle enigsins daarin belangstel om vir mense die Bybel te leer?

Buiten vir Johannes, het die res van die dissipels en die vroue nie geglo dat Jesus opgestaan het, voor hulle Hom gesien het (v.8). Dit bevestig dat nie een van húlle sy liggaam gesteel het nie.  Die feit dat die grafklere netjies opgevou was, wys dat dit nie die werk van grafrowers was nie.  Omdat hulle gou wil wegkom, werk hulle nie netjies nie.  Eintlik sou grafrowers nie eers die linne en speserye afgehaal het nie, omdat dit iets werd was.

Dit is dan duidelik dat Jesus se liggaam nie gesteel is nie, maar dat Hy uit die dood uit opgestaan het. Nog nooit in die geskiedenis het die Joodse Raad, National Geographic, of enigiemand anders sy ontbinde liggaam navore gebring nie.

Ateïste, Moslems, liberale teoloë, en ander skeptiese mense sal sê dat Matteus, Markus, Lukas en Johannes se opstandingsverhale nie met mekaar ooreenstem nie, en dat dit daarom nie waar kan wees nie. Ek stem saam dat ons nie alles in die Bybel verstaan nie.  Maar om te sê dat die Bybelse rekord foutief is, is soos om te sê dat enigiets wat nie vir ons beperkte verstand sin maak nie (soos sekere wetenskaplike formules wat 50 jaar gelede nie sin gemaak het nie), foutief is.

Die fout lê nie by die Bybel nie, maar by ons (16:12). Buitendien het ek min of meer hierbo gewys hoe die opstandingsverhale met mekaar geharmoniseer kan word.

Jesus se verskyning (20:11-18)

Vandat gay en lesbian ‘regte’ ‘n stem in die westerse samelewing gekry het, het mense se opinie van die Bybel verander. Dit het al so ver gegaan, dat baie mense nie meer vir God as ‘n Vader beskou nie.  Volgens hulle is dit ‘n wrede en harde beeld, en moet ons Hom eerder as ons moeder in die hemel beskou.

Maar dit wys net hoe verdraaid hierdie mense se siening van manlikheid is. Dit wys dat hulle nie eintlik die gesonde beeld van Bybelse vaderskap het nie.  As hulle dít verstaan het, sou hulle nie probleem gehad het met God as ‘n Vader nie.  Hierdie les kom veral duidelik uit in dít wat Jesus in v.17 gesê het.

Nadat Petrus en Johannes huistoe is (20:10), het Maria buite die graf gestaan en huil (20:11). Sy het afgebuk, in die graf ingekyk, en twee engele in wit klere gesien (20:11-12).  Hulle het by die kop en voete gesit waar Jesus se liggaam gelê het (20:12, vgl. Eks.25:18).  Dit het weer bewys dat hierdie nie die werk van grafrowers was nie, maar van God.

Die engele het vir Maria gesê: ‘Hoekom huil jy mevrou?’ (20:13).  ‘Hulle het my Here weggevat, en ek weet nie waar hulle sy liggaam neergelê het nie,’ het sy geantwoord (20:13).  Toe sy dit klaar gesê het, het sy omgedraai en Jesus agter haar gesien staan (20:14).  A.g.v. die donker graf in die vroeë oggendure, die trane in haar oë, en haar geestelike blindheid, het sy Hom nie herken het nie (20:14, 1, Lk.24:16).

‘Hoekom huil jy mevrou – jy het mos nie rede nie? Vir wie soek jy?  Jy soek tog nie na ‘n dooie Messias nie, of hoe?’  Dit is hoe ons Jesus se woorde in 20:15 moet verstaan.  Maria het Hom vir die tuinier misgis (19:41) en gesê:.  ‘Mnr., het jy miskien die Here se liggaam geskuif?  As jy vir my sê waar jy dit gesit het, sal ek dit vat.’ (20:15).  Jesus het vir haar gesê:  ‘Maria’ (20:16).  Omdat sy een van Jesus se skape was, het sy dadelik die Goeie Herder se stem herken (10:3-4).

‘Rabboenie!’ (leermeester) het sy in Hebreeus vir Hom gesê (20:16). Sy het Jesus se voete vasgegryp; sy wou Hom nie weer verloor het nie (20:17).  Hy het vir haar gesê om nie so aan Hom vas te klou nie (20:17).  Hy het nie bedoel dat sy glad nie aan Hom mag raak nie (20:27, Mt.28:9, Lk.24:39).  Wat hét Hy dan bedoel?

Die rede hoekom sy nie so aan Hom moes vashou nie, was omdat Hy nog nie na die Vader toe opgevaar het nie (20:17).  Die implikasie is dat sy aan Hom vasgehou het, asof Hy dadelik na die Vader toe sou opvaar.  Hy het dus eintlik vir haar gesê:

‘Jy hoef nie so aan My vas te hou nie Maria. Ek gaan nie nou al na die Vader toe nie, maar sal darem nog ‘n rukkie by julle wees.  Gaan sê ook asseblief vir my broers dat Ek in die nabye toekoms gaan opvaar na die Vader toe’ (20:17, Ps.110:1, Hd.1:9, Ef.1:20-21).

Maria het van die graf af weggegaan en vir die dissipels gesê dat sy vir Jesus gesien het. Sy het ook Jesus se boodskap aan hulle oorgedra (20:17-18).  Terwyl sy oppad was het Jesus aan die ander vroue verskyn (Mt.28:9-10).

In hierdie laaste toepassing wil ek net op v.17 fokus. Jesus het gepraat van my Vader en julle Vader, my God en julle God.  Hy was die unieke Seun van God, en het dus ‘n spesiale verhouding met die Vader gehad (3:16, Gk. monogenēs).  In sy menslikheid was die Vader ook sy God (20:17, Ef.1:3, 17).

Maar deur Jesus se kruisdood en opstanding, het die Vader ons ook as sy kinders aangeneem (1:12-13, Rm.8:14-17, 2 Kor.6:18, Gal.4:5-6, Ef.1:5-6, Heb.12:5-11, 1 Jh.3:1, Op.21:7).  Ons is dus nie net Jesus se diensknegte en vriende nie, maar ook sy broers en susters (20:17, 15:15, Mt.12:50, Rm.8:29, Heb.2:11, 12-13).  Die grootste geskenk en voorreg wat God vir ons kan gee, is dat Hy ons God en Vader is (20:17).  Deur Jesus Christus kan ons ‘n persoonlike verhouding met Hom hê.

Omdat Hy nou jou Vader is, sal Hy:

  • Jou beloon (Mt.6:4).
  • Jou gebede beantwoord (Mt.6:6, 8-9, 7:11).
  • Vir jou sorg (Mt.6:26, 32).
  • Jou beskerm en bewaar (10:29, Sg.2:8, Mt.18:10).
  • Jou dissiplineer wanneer jy wegdwaal (Heb.12:5-11).
  • Jou liefhê en deur die Heilige Gees in jou woon (14:21, 23, Gal.4:6).
  • Genade, vrede en ander geestelike seëninge vir jou gee (Ef.1:2-3, 17, Jk.1:17).
  • Jou in sy hemelse huis inneem (14:2-3).
  • Ryk, liefdevolle en soet gemeenskap met jou hê (1 Jh.1:3).

Sonder die wonderwerk van Jesus se kruisdood en opstanding, kan jy nie enige van hierdie voordele geniet nie. Om hierin te deel, moet jy eers deur geloof en bekering in die wonderwerk van Jesus se kruisdood en opstanding deel. Enige ander wonderwerk waarin die Here jou van kanker genees het, of iets anders vir jou gedoen het, kan nie naastenby hiermee vergelyk word nie. Vra gerus vir dié wat al hierdie wonderwerk ervaar het: hulle sal vir jou sê dat dit hulle lewens verander het.

[1] Flavius Josephus, The Antiquities of the Jews, v. 44 aangehaal in D.A. Carson, The Gospel According to John, p.629

[2] James Orr, International Standard Bible Encyclopedia, inskrywing onder myrrh

[3] Carson, Ibid, p.630

[4] Dit is Jesus se opstanding op die eerste dag van die week wat daartoe gelei het dat gelowiges voortaan op Sondae ontmoet het (Hd.20:7, 1 Kor.16:2). In Op.1:10 het Johannes dit ‘die Here se Dag’ genoem.

[5] Die engel het nie die klip weggerol om vir Jesus uit te laat nie, maar om vir die vroue en die dissipels te wys dat die graf leeg is.

[/column]

Kategorieë